Ο μικρόκοσμος/υπόκοσμος του Ντένις Λαχέιν, τον οποίο γνωρίσαμε ως σεναριογράφο στο Μυστικό Ποτάμι, αποδεικνύεται ισχυρότερος από τη σκηνοθετική γραφή του Μίκαελ Ρόσκαμ, δημιουργού του Bullhead. Με φόντο τις βρόμικες συναλλαγές στο Μπρούκλιν και ορμητήριο το μπαρ του Μπομπ Σαγκινόφσκι (Τομ Χάρντι) και του Cousin Marv (Τζέιμς Γκαντολφίνι στον τελευταίο του ρόλο), ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν ιδιοκτήτης, αλλά πλέον «σέρνεται», αναπαράγοντας τις παλιές του συνήθειες, γίνονται παράνομες δοσοληψίες και παραδόσεις, εξού και ο τίτλος, ενώ ύποπτοι χαρακτήρες συχνάζουν ή κάνουν περιστασιακές επισκέψεις για να τσεκάρουν την κανονικότητα των διακινήσεων. Ολόκληρη η ταινία κινείται γύρω από τον φιλήσυχο Μπομπ και την ψυχολογία του ανθρώπου που δεν θέλει μπλεξίματα, κάνει ό,τι μπορεί για να τα αποφύγει, αλλά θα υπερασπιστεί τον εαυτό του όταν θίγεται επί της αρχής. Οι κινήσεις και οι αντιδράσεις του είναι αργές και, δυστυχώς, το ίδιο δυσκίνητα προχωράει και η Δοσοληψία, χωρίς να διαθέτει ένα ισχυρό δράμα όσο το Μυστικό Ποτάμι ή εξίσου ανατρεπτική πλοκή. Το φιλμ μοιάζει περισσότερο με ημιτελή σπουδή χαρακτήρων με υπόνοιες παρά με ολοκληρωμένη τραγωδία, αν και διαθέτει τη διακριτικότητα της.