Έναν χρόνο μετά το «Μίμης ο Σιδεράς», η Λίνα Βερτμίλερ ανέπτυξε με ακόμη καλύτερο τρόπο τις πολιτικές της ιδέες μέσα από τους αφηγηματικούς κανόνες του ιταλικού σινεμά της εποχής, συνδυάζοντας το χιούμορ, την ένταση και την αδεξιότητα των χαρακτήρων της και φτιάχνοντας ένα επίκαιρο, για την εποχή του, μανιφέστο που την έκανε διάσημη.

 

Οι Τζιανίνι και Μελάτο πρωταγωνιστούν και γίνονται σημαίες μιας ταινίας που έχει ως επίκεντρο τον έρωτα παράλληλα με την προτροπή για πολιτική δράση και στέκεται απέναντι στον φασισμό ως μια απειλή που δεν έφυγε ποτέ από τη χώρα, παρά το ότι αναφέρεται σε γεγονότα που έγιναν 40 χρόνια νωρίτερα.

 

Με εμφανή τα σημάδια μιας αναμενόμενης γήρανσης σήμερα, η θέασή της παραμένει σε στιγμές απολαυστική και υπενθυμίζει το ισχυρό πολιτικό στίγμα του κινηματογράφου των '70s, ακόμη και μέσα από κατά βάση λαϊκές ιστορίες.