Στηριγμένο σχεδόν αποκλειστικά πάνω στον Κοξ και στην ευκολία του να υποδυθεί έναν ενοχλητικό διάσημο σαιξπηρικό ηθοποιό, ο οποίος στη δύση της ζωής του γίνεται σχεδόν ανυπόφορος, το έργο πατά σε πολύ γνωστά μονοπάτια. Μια νεαρή κοπέλα που μοιάζει αταίριαστη με το περιβάλλον του γίνεται ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να του αποσπάσει δυο κουβέντες χωρίς να δεχτεί επίθεση και με τον καιρό, πίσω από το άγριο προσωπείο του, που μοιάζει τελικά σαν ένας ρόλος ζωής, αναδύονται οι αληθινές ευαισθησίες του. Ο Σαίξπηρ και η επιρροή του πάνω του είναι εμφανής, αφού η όλη μετατροπή του μέσα στην ταινία χρησιμοποιεί ως ζυγαριά το περίφημο «να ζει κανείς ή να μη ζει» του Άμλετ.