Παρά τις όποιες αντιρρήσεις στην ανάπτυξη των ιστοριών του, ο Αμπάς Κιαροστάμι έκανε ταινίες στο Ιράν με μία μοναδική, οργανική ανάμειξη του στυλ και του περιεχομένου. Αντίθετα, στις πρόσφατες εξορμήσεις του, πρώτα με το Πιστό Αντίγραφο και εδώ με το Κάτι σαν Έρωτας, το αποτέλεσμα μοιάζει περισσότερο με άσκηση, προσκαλώντας τον θεατή σε ένα περιβάλλον αισθητικά φροντισμένο αλλά αδιαπέραστο. Η τάση του Κιαροστάμι για ένα ιδιαίτερο cliffhanger (μια καλλιτεχνική ανατροπή αντίστοιχη των χολιγουντιανών twists) παραμένει, αλλά η διαδρομή μέχρι το ενδιαφέρον φινάλε είναι θέμα γούστου και υπομονής.