Πολλά ρεύματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου διαπερνούν το απόλυτα επιτυχημένο ντεμπούτο του Μάικλ Πιρς με ένα ψυχολογικό θρίλερ που εντείνεται όσο περιπλέκεται η δράση: σε ένα από τα νησιά της Ιερσέης μια νέα κοπέλα, η Μολ, δραπετεύει από τα γενέθλια που οργανώνει η καταπιεστική μητέρα της για εκείνην, όταν η αδελφή της κλέβει την παράσταση, ανακοινώνοντας πως περιμένει δίδυμα.

 

Η Μολ έχει επιστρέψει στο πατρικό της, μάλλον απρόθυμα, για να βοηθήσει στη φροντίδα του άρρωστου από Αλτσχάιμερ πατέρα της και όταν γνωρίζει στην παραλία έναν γοητευτικό, λακωνικό περιπλανώμενο, τον Πασκάλ (με αγγελικά χαρακτηριστικά, παράξενες συνήθειες, ποινικό μητρώο και μια δραματουργική συνήθεια να είναι παρών και διαθέσιμος), βρίσκει καταφύγιο σε ένα ασαφές πεδίο προοπτικής που ούτως ή άλλως προτιμά από το αδιέξοδο στο οποίο αισθάνεται εγκλωβισμένη.

 

Ταυτόχρονα, μια σειρά από φόνοι συνταράσσουν την ήσυχη κοινότητα. Η κοκκινομάλλα Τζέσι Μπάκλεϊ υπονοεί συνεχώς ένα παράλληλο σύμπαν μυστικών και φαντασίας, ο Τζόνι Φλιν δίνει στον Πασκάλ μια αιθέρια απειλή, λεπτεπίλεπτη και απρόβλεπτη, ενώ ο Πιρς συνδυάζει είδη και τόνους, εξελίσσοντας την εσωστρέφεια σε ρομαντική έξαρση και ενδιαφέρουσα δράση ‒ παραλλαγή της αδιάσειστης διαπίστωσης πως τα φαινόμενα απατούν.