Μεταφέροντας τη νουβέλα της Ντάρσι Μπελ, ο Πολ Φέιγκ των πολλών καλών τηλεοπτικών σειρών, του αστείου Bridesmaids αλλά και του αξιολησμόνητου remake των Ghostbusters, επιχειρεί μια κωμωδία εκδίκησης, όπου μια ντροπαλή, αρκετά ξενέρωτη και νευρικά αισιόδοξη προαστιακή single mom vlogger μαγειρικών συνταγών σε μια τυπική αμερικανική πόλη συναντά μια γυναικάρα με εντυπωσιακή εμφάνιση, επίσης ένα αγοράκι, συμμαθητή του γιου της και έναν σύζυγο που την ποθεί εμφανώς και γοητεύεται ανεπιστρεπτί από τον αινιγματικό ερωτισμό που αποπνέει και τον τρόπο της να αποσπά μυστικά και προσωπικές αλήθειες από εκείνην.

 

Όχι πως η μικροκαμωμένη, ευκολόπιστη Στέφανι Σμόδερς δεν έχει έναν-δυο σκελετούς στην ντουλάπα της, αλλά η Έμιλι Νέλσον δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες με το «καλημέρα», όταν γίνεται έξαλλη μπροστά στην προοπτική να φωτογραφηθεί καθ' οιονδήποτε τρόπο.

 

Γρήγορα ο Φέιγκ μετατρέπει το μικροαστικό σκηνικό της κουτσομπολίστικης αδράνειας σε μια μαύρη κομεντί που θα μπορούσε να έχει το τίτλο ο Απατήσας του Εξαπατήσαντος, με πολλές αναφορές και κυριότερη από αυτές το Wild Things που, ούτως ή άλλως, αν εξαιρέσουμε το εντυπωσιακό τρίο με βασική πρωταγωνίστρια την Ντενίζ Ρίτσαρντς, ήταν μέτριο.

 

Η Άνα Κέντρικ, ιδανική στον ρόλο της Στέφανι Σμόδερς, είναι εκείνη που χτυπάει διάνα στην καρδιά της μεταμόρφωσης (γιατί ταιριάζει απόλυτα στα χαρακτηριστικά και είναι καλή ηθοποιός) και η Λάιβλι, ατελείωτη και όσο πρέπει ντίβα πάνω από τα κυβικά της χωριάτικης νοοτροπίας στην οποία υποτίθεται πως έχει εγκλωβιστεί κρατά το (οπτικό κυρίως ) ενδιαφέρον σε μια σάτιρα ασταθούς τονισμού.