Αν κάτι αναγνωρίζεις στο 20.000 Species of Bees, που αφορά την προσπάθεια ενός εννιάχρονου τρανς κοριτσιού να συμφιλιωθεί με την ταυτότητά του και να την «εξηγήσει» στον περίγυρό του -γιγάντιο έργο για έναν άνθρωπο ηλικιακά ανίκανο για δικαιοπραξία- είναι ότι επιφυλάσσει έγνοια και κατανόηση για όλους τους ανθρώπους που εμφανίζονται στην οθόνη. Δεν μεταχειρίζεται τα τεχνάσματα του σινεμά «ντουντούκας», προσεγγίζει το θέμα του με νηφαλιότητα και ευαισθησία και, αν μας ρωτάτε, κατορθώνει να το αναδείξει πολύ αποτελεσματικότερα. 

 

Η τρυφερότητα του σκηνοθετικού αγγίγματος της Εστιμπαλίθ Ουρεσόλα Σολαγουρέν υπερκαλύπτει την απουσία πρωτοτυπίας, η απουσία της οικονομίας που, κακά τα ψέματα, οφείλει να πηγαίνει χέρι-χέρι με την απλότητα, συγχωρείται επειδή πρόκειται για ντεμπούτο, ενώ η μικρή Σοφία Οτέρο δικαίως έφυγε με Αργυρή Άρκτο Ερμηνείας από το Φεστιβάλ Βερολίνου.