Οι Φιλιππινέζοι και οι Έλληνες, οι γυναίκες και οι άνδρες, ο Θεός και ο Διάβολος, το Καλό και το Κακό, το υλικό και το πνευματικό. Μια σειρά από δίπολα εμφανίζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην ταινία της Αρασέλης Λαιμού, εξυπηρετώντας καθένα με τον τρόπο του την κεντρική θεματική του έργου, που είναι η έννοια του Άλλου. Η ενδελεχής έρευνα της Ελληνίδας σκηνοθέτιδας και το παρελθόν της στην ταινία τεκμηρίωσης βοηθούν στη ρεαλιστική απόδοση της φιλιππινέζικης εμπειρίας στη χώρα μας, εν προκειμένω στην καρδιά του Πειραιά, με όχημα δύο αδερφές, εκ των οποίων η μία αναπτύσσει (θεόσταλτες;) υπερφυσικές ιδιότητες. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο ρεαλισμός, βέβαια, καμιά φορά η πλοκή ξεστρατίζει.

Το μεταφυσικό στοιχείο δένει πολύ φυσικά με τον ρεαλισμό, πετυχαίνοντας έναν αλαφροΐσκιωτο τόνο, ενώ η ένταση των σκηνών που φλερτάρουν με το είδος είναι αποτελεσματική και σπάνια για την ελληνική κινηματογραφία, υπερβαίνοντας το σύνηθες για την τελευταία weird συντακτικό και παραπέμποντας σε αυτό που η κριτική σήμερα αποκαλεί «αναβαθμισμένο τρόμο» – για μας ο καλός τρόμος είναι έτσι κι αλλιώς αναβαθμισμένος, άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή. Με πιο στοχευμένη αφήγηση και ίσως μια οικονομικότερη συσκευασία θα μιλούσαμε για ένα θαυμάσιο ντεμπούτο. Ακόμα κι έτσι, όμως, είμαστε πάρα πολύ περίεργοι να δούμε τι μας επιφυλάσσει η κ. Λαιμού στη συνέχεια.