Μια νεαρή ιδιοκτήτρια εκδοτικού οίκου στα πρόθυρα της καταστροφής αναζητά ένα πλάνο σωτηρίας και καταφεύγει στην πιο απέλπιδα λύση: ενεργοποιεί έναν ξεχασμένο όρο στο συμβόλαιο ενός ξοφλημένου συγγραφέα και του ζητά να παραδώσει το μυθιστόρημα που συμβατικά χρωστά. Ήταν φίλος του πατέρα της, τη δεκαετία του ’70 είχε σκοράρει με μια τεράστια κριτική και εμπορική επιτυχία και έκτοτε απέτυχε να συνεχίσει, ιδιωτεύοντας στην αφάνεια.

 

Και ενώ το βιβλίο δεν ταράζει τους λογοτεχνικούς κύκλους, ούτε κινείται στις πωλήσεις, η προώθηση αποδεικνύεται ιδιοφυής, καθώς ο εκκεντρικός δημιουργός γίνεται viral με τις αναπάντεχες παραξενιές του. Στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, η ηθοποιός Λίνα Ρέσλερ ποντάρει στο ακραία αταίριαστο ντουέτο του Μάικλ Κέιν και της Όμπρεϊ Πλάζα ‒η κωμική τους πάστα δεν συγγενεύει ούτε στο ελάχιστο‒ και επιχειρεί σταδιακά να τους παντρέψει με συμπάθεια. Το ενδιάμεσο πεδίο, δηλαδή η απώλεια της ουσίας οποιουδήποτε πνευματικού σπόρου για χάρη του τρόπου επικοινωνίας και της στρατηγικής τοποθέτησης του δημιουργού του περίφημου content, είναι και το πιο ενδιαφέρον, αλλά αναπτύσσεται σποραδικά και ελλιπώς, αφού η Ρέσλερ ενθαρρύνει έναν ορεξάτο Κέιν, που στα ογδόντα οκτώ του αντλεί έμπνευση από την περσόνα του Χάουαρντ Μπιλ στο Δίκτυο, και το γουστόζικα ξερό στυλ της Πλάζα.