Οι εκπομπές μαγειρικής έτσι κι αλλιώς καταλάμβαναν μια σημαντική μερίδα του τηλεοπτικού προγράμματος, μα η δημοτικότητά τους αυξήθηκε στα χρόνια μετά τη μεγάλη κρίση του 2008.Αφενός ήταν μια «διασκέδαση» φθηνή, αφετέρου η περάτωση ενός γκουρμέ πιάτου στο σπίτι έφερνε (και συνεχίζει να φέρνει) μια αίσθηση πρόσκαιρης ολοκλήρωσης σε ένα σύστημα αξιών και συναλλαγών πλασμένο, θαρρείς, για να αφήνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Επίσης, σε ένα κλίμα γενικευμένης οικονομικής ανασφάλειας οι σεφ στην οθόνη λειτουργούσαν ως ένας σύνδεσμος με την ευμάρεια του παρελθόντος, έτσι όπως είχε συνδυαστεί με την τελευταία η υψηλή μαγειρική. 

 

Κι αν το αίτημα για fine dining διευρύνθηκε με τον καιρό και τα γκουρμέ εστιατόρια έκαναν ένα άνοιγμα προς τις χαμηλότερες τάξεις, η οικονομική αποδυνάμωση των τελευταίων λόγω της πανδημίας και των πληθωριστικών κρίσεων άνοιξε την ψαλίδα, με τα εστιατόρια να απευθύνονται και πάλι σε μεγαλύτερα βαλάντια. Οι σεφ, πάντως, παρέμειναν σταρ, διατηρώντας δικά τους reality μαγειρικής. Για λογαριασμό μιας σεφ-τηλεπερσόνας δουλεύει ως βοηθός και η Κάθι, η κεντρική ηρωίδα στο έργο, η οποία έχει εμφανώς ταλέντο, έχει πρόθεση να ανοίξει το δικό της εστιατόριο, έχει και δική της, ισχυρή άποψη, η οποία την ωθεί να παρεμβαίνει στις συνταγές της προϊσταμένης της. Αυτό οδηγεί σε σύγκρουση και στην αποχώρησή της από το εστιατόριο. Αναγκασμένη να βρει δουλειά άμεσα, απαντά σε μια αγγελία που αφορά θέση εργασίας στην κουζίνα μιας προσφυγικής δομής, τον διαχειριστή της οποίας υποδύεται ο Φρανσουά Κλουζέ.

 

Στόχος της ταινίας του Λουί-Ζιλιάν Πετί, πέρα από την παράθεση όσων στοιχείων μπορεί να συγκροτούν μια εύπεπτη λαϊκή δραμεντί, μοιάζει να είναι η εκ νέου αποσύνδεση της υψηλής γαστρονομίας από το προνόμιο και η υπενθύμιση ότι είναι υποχρέωση των προνομιούχων να μεριμνούν για τη «θρέψη» των ασθενέστερων. Δεν είναι τόσο άτσαλη η σύνδεση της μαγειρικής με το μεταναστευτικό ζήτημα όσο η σεναριακή λύση του reality ώστε να επιτευχθεί ‒ μπορεί το κινηματογραφικό έδεσμα να απευθύνεται σε μαζικότερη πελατεία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο «σεφ» πρέπει να τους αντιμετωπίζει ως αδαείς. Tουλάχιστον δεν τους αφήνει και νηστικούς στο τέλος.