Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ αποφεύγει τον πειρασμό του ρεβιζιονισμού και τιμά στο ακέραιο τον εμβληματικό τίτλο της εταιρείας του: οι Παράξενοι δρόμοι της ζωής πραγματεύονται το el deseo, την ερωτική επιθυμία στα όρια της αμφίσημης λαγνείας που υπέβοσκε τόσα χρόνια στα κλασικά αμερικανικά γουέστερν, τη συντροφικότητα μεταξύ των cowboys που παρέμενε απαγορευτικά ανολοκλήρωτη και μόνο ο Ανγκ Λι ασχολήθηκε βαθιά και ρομαντικά στο Μυστικό του Brokeback Mountain. Είκοσι πέντε χρόνια μετά το πρώτο τους φιλί, που ουσιαστικά εξελίχθηκε σε μια δίμηνη σεξουαλική περιπέτεια στο Μεξικό, ο Σίλβα (Πέδρο Πασκάλ) διασχίζει την έρημο για να συναντήσει τον σερίφη Τζέικ (Ίθαν Χοκ) και ξαναζούν τις παθιασμένες στιγμές της νεότητάς τους, αλλά με αναθεωρημένα κίνητρα κι έναν σοβαρό αστερίσκο: ο γιος του Σίλβα έχει πιθανώς σκοτώσει την ερωμένη του και νύφη του Τζέικ, ο οποίος συνειδητοποιεί πως ο λόγος της επίσκεψης του παλιού εραστή του δεν είναι άδολος αλλά κρύβει μια εύλογη, δεύτερη σκέψη. Η συνάντησή τους ξυπνά τη μνήμη του σώματος, αλλά θολώνει τις προθέσεις και η τελική μονομαχία δεν θα αργήσει. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του ημίωρου queer ρομάντσου και του δράματος του Λι. Ο Αλμοδόβαρ γύρισε ένα κανονικό γουέστερν με τα βασικά στοιχεία ατόφια, τοποθετώντας τους cowboys του στο παραδοσιακό τους πλαίσιο – ο Τζον Γουέιν θα στριφογυρίζει στον τάφο του, αν υποθέσουμε πως δεν είχε καταλάβει τίποτε από τους (πολύ) κρυφούς συμβολισμούς του Τζον Φορντ.

 

Το ομότιτλο φάδο της Αμάλια Ροντρίγκεζ, τραγουδισμένο με την ανεπανάληπτη φωνή του Καετάνο Βελόζο, που ακούγεται από το εύθραυστο, αγγελικό πρόσωπο του Μανού Ρίος, και το πράσινο της μέντας τζάκετ του Σίλβα, επιμελημένο, όπως και όλα τα κοστούμια, από τον Άντονι Βακαρέλο του Saint Laurent (τον οίκο μόδας που υπέγραψε την παραγωγή), δίνουν απανωτά σήματα για ένα κρίσιμο ξεκαθάρισμα με γούστο και αψάδα σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Πικρό Ρυάκι. Γιατί ο Ισπανός σκηνοθέτης αποφάσισε να πυκνώσει την πλοκή σε μια μικρού μήκους, τώρα που όλοι οι υπόλοιποι καταφεύγουν στο τηλεοπτικό άπλωμα; Διότι έτσι ήθελε, και αυτό ένιωσε πως θα τον απελευθέρωνε. Η ίντριγκα παίρνει το ριμπάουντ από την πρόταση που έκανε ο Τζέικ Τζίλενχαλ στον Χιθ Λέτζερ και την απαξιωτικά φοβισμένη απάντηση που έλαβε: «Και τι θα μπορούσαν να κάνουν δυο άνδρες μόνοι τους σε ένα ράντσο!». Τη δική του εκδοχή επί του θέματος ο Αλμοδόβαρ την επιφυλάσσει για το φινάλε, έναν γεμάτο αγάπη φόρο τιμής στο πιο καθαρά αρσενικό είδος σινεμά, αφού έχει προηγηθεί μια κλιμακούμενη ένταση που δεν βασίζεται στον σωματικό ερωτισμό ή τη σκηνογραφική έμφαση αλλά στον κρουστό διάλογο μεταξύ των δύο Αμερικανών πρωταγωνιστών, του Πέδρο Πασκάλ με το θερμό πνεύμα και του Ίθαν Χοκ με τη ζορισμένη, ασκητική αίσθηση του καθήκοντος. Τα μαγικά 31 λεπτά του Ισπανού δημιουργού, που έκαναν παγκόσμια πρεμιέρα εκτός συναγωνισμού στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών, θα προβληθούν στις αίθουσες μαζί με μια ημίωρη συνέντευξή του.