Η Τζένιφερ Λόπεζ υποδύεται μια Τζένιφερ Λόπεζ, φτασμένη τραγουδίστρια που ετοιμάζεται να ανταλλάξει όρκους αιώνιας αφοσίωσης κατά τη διάρκεια μιας πολυαναμενόμενης συναυλίας της, με τον Μαλούμα, ο οποίος παίζει έναν Μαλούμα, δηλαδή ένα λάτιν είδωλο με εξίσου πληθωρικό ντεκολτέ.

 

Μπροστά σε χιλιάδες θεατές με αναμμένα κινητά και τον αναστεναγμό στα χείλη, καθώς και 20 εκατομμύρια φαν που παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα σε streaming πλατφόρμες τη μεγάλη στιγμή, η Κατ αντιλαμβάνεται ένα παράξενο vibe λίγο πριν βγει στη σκηνή: έχει μόλις διαρρεύσει ένα βιντεάκι με τον αγαπημένο της να ερωτοτροπεί με τη βοηθό της.

 

Ω! Αποσβολωμένη και καταρρέουσα, σπάει τη σιωπή που μοιάζει να διαρκεί αιώνες, όταν το βλέμμα της πέφτει σε έναν τύπο μέσα στο πλήθος, ο οποίος κρατά μια ταμπελίτσα που γράφει «Παντρέψου Με». «Γιατί όχι, ναι, δέχομαι να σε παντρευτώ», λέει δείχνοντας τον άσχετο με την όλη φάση Όουεν Γουίλσον, ο οποίος φυσικά παίζει τον γλυκά αμήχανο Όουεν Γουίλσον στην περσόνα που έχουμε δει πολλές φορές.

 

Την απίθανη, με όλες τις ερμηνείες του όρου, στιγμή υποδέχονται με στιγμιαίες ζητωκραυγές οι φαν και με την απαραίτητη θυμηδία τα media, περιμένοντας το επόμενο στραβοπάτημα μετά την απονενοημένη παρόρμηση. Εκεί που μια σπίθα ταύτισης στο χάος των διαφορών τους αρχίζει να αχνοφαίνεται, η Νο 1 επιτυχία «Marry Me», που στο σάουντρακ ακούμε σε ρυθμική εκδοχή, μια μπαλάντα γενικώς εντοιχισμένη σε όλα τα κρίσιμα περάσματα, προτείνεται για Γκράμι, το μεγάλο όνειρό της για καταξίωση στα μάτια της βιομηχανίας που τη θεωρεί μουσικοχορευτική τσιχλόφουσκα για τις μάζες, και το επικείμενο ντουέτο της με τον Μπαστιάν/Μαλούμα προς στιγμήν μπερδεύει τα δειλά βήματα του αταίριαστου ζεύγους ‒ αλλά ξέρετε τι θα γίνει.

 

Φαντασία ρομαντική, εύθυμη και διδακτική είναι η κομεντί της Κατ Κόιρο, μια απόπειρα αντιστροφής του κλισέ της φτωχής και άμοιρης που περιμένει να τη διαλέξει ο πρίγκιπας, μπας και αλλάξει το κακό ριζικό της. Η Λόπεζ/Βαλντέζ είναι ήδη βασίλισσα που μέσα στην απελπισία της ζητά εκδίκηση, με ευγενικό τρόπο, από έναν άνθρωπο που απλώς βρίσκεται σε λάθος σημείο τη (δραματικά) σωστή στιγμή, συνοδεύοντας την κόρη του. Μαθηματικός είναι, νοιάζεται για τους μαθητές του, θέλει την ησυχία του, δεν έχει ιδέα από ποπ, σταρ, κινητά και ακολούθους. Ιπποτικά, είδε μια γυναίκα με πρόβλημα και αφού τη φίλησε συναινετικά, νόμιζε πως θα της περάσει η κρίση και θα ξεχαστεί το μικρό σκάνδαλο, αγνοώντας τι σημαίνει μια ζωή που καταγράφεται εις το διηνεκές.

 

Η Κατ Βαλντέζ της Λόπεζ το γνωρίζει καλά και εδώ εργαλειοποιεί τη διαδρομή και τα βιώματά της, χρησιμοποιώντας τη φήμη της ως σημάδι προειδοποίησης για την κατάχρηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και την παραποίηση της αληθινής ζωής μέσα από αυτά. Ξεκινώντας από έναν γάμο και μια τελετή που πάνε κατά διαόλου, για να συνεχίσει με τη σταδιακή προσέγγιση και τα αναπόφευκτα, υπαρκτά εμπόδια που οφείλουν να έχουν δυο άνθρωποι αν θέλουν να πάρουν στα σοβαρά τη σχέση τους, δεν αποφεύγει την παγίδα του παραμυθιού.

 

Το σκεπτικό είναι πως πολλά ζευγάρια γνωρίζονται τυχαία, σε ανύποπτες καταστάσεις και απρόσμενους χώρους, ακόμη και σε μια συναυλία, αν και στην προκειμένη περίπτωση αυτή στέκει ψηλά και υπέρλαμπρη κι εκείνος κρύβεται στο ανώνυμο ημίφως. Ωστόσο δεν είναι δυνατό να πιστέψει κάποιος πώς μια σούπερ-σταρ με κατακτημένα στάνταρ θα άντεχε έστω και μία εβδομάδα δίπλα σε έναν τόσο αδιάφορο και αντιερωτικό άνδρα, ούτε και πώς ένας τόσο προσγειωμένος, μετρημένος δάσκαλος, που βλέπει τη ρουτίνα του να κατακλύζεται από κάμεραμεν, παπαράτσι, ατζέντηδες, δημοσιεύματα και ρεπορτάζ, γίνεται να μην έχει φρικάρει πανικόβλητος από την πρώτη κιόλας μέρα.

 

Η Τζένι από τις φτωχογειτονιές του Μπρονξ, που εδώ παίζει και τραγουδά για πρώτη φορά μετά το ουσιαστικό ντεμπούτο της στο Selena (έστω κι αν εκεί δεν ακουγόταν η δική της φωνή), διανύει τη φάση της δεύτερης ευκαιρίας στον έρωτα και, όπως δήλωσε πολύ πρόσφατα σε συνέντευξή της στο αμερικανικό «Rolling Stone», με τον Μπεν Άφλεκ μπορούν πλέον να ξεχωρίσουν τι είναι πραγματικό και τι όχι.

 

Αλλά αναρωτιέμαι πώς γίνεται, ακόμη και με τον νόμο των ετερώνυμων που υποτίθεται πως το σινεμά τα θέλει να έλκονται, μετά από έναν Μαλούμα, να πας στον Όουεν Γουίλσον, με το πάθος να μη φιγουράρει πουθενά στον ορίζοντα;