Η ομάδα διάσωσης που έκλεψε τις καρδιές των πιτσιρικάδων επιχείρησε την πρώτη της εξόρμηση στη μεγάλη οθόνη όταν ακόμα τα σινεμά πάσχιζαν να φέρουν πίσω ένα κοινό που δίσταζε να μπει στην αίθουσα λόγω της πανδημίας. Τηρουμένων των αναλογιών, τα νούμερα ήταν καλά, διατήρησαν το brand name ζωντανό και δικαιολογούσαν ένα κινηματογραφικό sequel, το οποίο ήρθε με τη μορφή της Σούπερ Ταινίας. Το εύρημα των δημιουργών εδώ είναι να παντρέψουν τη γνώριμη συνταγή με την υπερηρωική περιπέτεια. Έτσι, γύρω στο εικοσάλεπτο τα ζωάκια αποκτούν υπερδυνάμεις. 

 

Τίποτα καινοτόμο δεν φέρνει η ταινία στο κορεσμένο αυτό είδος, μα τουλάχιστον επιστρατεύει μια αρετή που απουσιάζει από τις περισσότερες σύγχρονες πολυδάπανες live-action υπερηρωικές παραγωγές: την αίσθηση του δέους μπρος στις νεοαποκτηθείσες υπερδυνάμεις, τις οποίες δεν παίρνει ως δεδομένες. Κατά τα λοιπά, απουσιάζει ο προϋπολογισμός μεγάλων στουντιακών εγχειρημάτων και της φαίνεται, αν και παρατηρήσαμε μεγαλύτερη επιμέλεια στις λεπτομέρειες του background σε σχέση με τον προκάτοχό της. Τα τρισχαριτωμένα τετράποδα και τα ευγενή μηνύματα θα κρατήσουν σίγουρα το ενδιαφέρον των (πολύ) μικρών θεατών, στους οποίους απευθύνεται αποκλειστικά η ταινία. Και όταν λέμε αποκλειστικά, το εννοούμε – κάποιοι ενήλικες συνοδοί θα γαβγίζουν.