Είναι ένα συνηθισμένο πρωινό στην εταιρεία που εργάζονται ως καπνοδοχοκαθαριστές οι δυο ήρωες του Sex. Καθώς, λοιπόν, μοιράζονται μεταξύ τους λόγια σοβαρά, λόγια αληθινά, ο ένας εξιστορεί ένα όνειρο που είδε, στο οποίο ήταν γυναίκα και βρέθηκε σε λάγνο ενσταντανέ με τον Ντέιβιντ Μπόουι σε μια τουαλέτα. Αφού τελειώσει την αφήγηση, ο άλλος τού αποκαλύπτει ότι το ίδιο βράδυ έκανε σεξ με άντρα για πρώτη φορά στη ζωή του.

 

Η συζήτηση που ακολουθεί κρατάει αρκετά, έχει παύσεις κι εκείνο το ιδιαίτερο σκανδιναβικό χιούμορ που μπορεί να κάνει τον θεατή να γονατίσει από το γέλιο αν συγχρονιστεί μαζί του – αν ξεκαρδίζεστε με το σινεμά του Καουρισμάκι για παράδειγμα, τότε η ταινία κάνει για εσάς. Η πρώτη αυτή σκηνή, μαζί με την αμέσως επόμενη, όπου ο άντρας συζητά για το συμβάν με την έκπληκτη σύζυγό του, συνθέτουν ένα έκτακτο φιλμ μικρού μήκους. Η συνέχεια αποτελείται από αντίστοιχες πλαν-σεκάνς, δίχως ανάλογη κωμική ευστοχία, αλλά με ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις και απορίες γύρω από τη ρευστότητα της σεξουαλικότητας, τα όρια και τις αγκυλώσεις του στρέιτ αρσενικού προτύπου. 

  

Το Sex έφυγε με το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής από το Πανόραμα του περασμένου Φεστιβάλ Βερολίνου και έβαλε στον κινηματογραφικό χάρτη το όνομα του Νορβηγού Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ, ταινία του οποίου έχουμε δει και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.