Το σχέδιο καταστροφής του Πάσχα, που κινητοποιεί τη δράση στην ταινία, ίσως ωθήσει μερικούς να θυμηθούν τον Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη» του Τιμ Μπάρτον. Κακό του κεφαλιού τους αν κάνουν τέτοιες συγκρίσεις, πρόκειται για το καθιερωμένο animation Β’ Εθνικής που παραδοσιακά βγαίνει κάθε εβδομάδα στις αίθουσες και ενίοτε χαιρετίζεται από το οικογενειακό κοινό, ειδικά αν δεν υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός. Στο συγκεκριμένο, που επιχειρεί να φέρει το Πάσχα μερικές εβδομάδες νωρίτερα, το τρισδιάστατο σκίτσο των χαρακτήρων (και μόνο αυτών) έχει μια ανεπαίσθητη δόση δισδιάστατης φινέτσας –ευχάριστη παραλλαγή αυτό από ψηφιακά animation που θυμίζουν «αρχαία» παιχνίδια του Playstation–, έχει κι ένα ευγενές μήνυμα συμφιλίωσης και αποδοχής του διαφορετικού, χρησιμοποιεί λίγο και τα smartphones και τα social σε μια απόπειρα να «κάτσει με τη νεολαία», μα, δυστυχώς, είναι από τα πιο ανιαρά που είδαμε στην κατηγορία του από την αρχή του έτους – αν οι μεταγλωττιστές είχαν λίγο παραπάνω χιούμορ, εκεί στις απανωτές ευχές για «Καλό Πάσχα» του φινάλε θα πετούσαν κι ένα «Χριστός Ανέστη» για ποικιλία. Τα Αβγά και τα Πασχάλια κάποτε σε κάνουν χάλια, λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία.