«Είμαι μια Αμερικανίδα που γεννήθηκε στη Γλασκώβη» λέει με φωνή απόγνωσης κάποια στιγμή η ηρωίδα της ταινίας, προσπαθώντας να εξηγήσει τη σχεδόν έμφυτη ενασχόλησή με την κάντρι μουσική και το όνειρο της μετοίκησης στο Νάσβιλ. To φωνάζει για να πείσει όχι μόνο τον συνομιλητή της (τον γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό του BBC Μπομπ Χάρις) αλλά και εμάς, ώστε να αντιληφθούμε τη σημαντικότητα ενός διλήμματος ανάμεσα σε καριέρα και οικογένεια και την ανάγκη για διαφυγή από ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον, ταξικά μιλώντας.

 

Το Wild Rose δεν ξεφεύγει από τα κλισέ των live-your-dream ταινιών, όπου το όνειρο είναι μια καριέρα στη μουσική βιομηχανία, όμως επωφελείται από την ηλεκτρισμένη ενέργεια της Τζέσι Μπάκλεϊ, μιας από τις καλύτερες νέες Βρετανίδες ηθοποιούς, όπως είχε δείξει με την ερμηνεία της στο Κτήνος (2017). Η Μπάκλεϊ στέκεται και αντιδρά με βάση την άγνοια του χαρακτήρα της για τη ζωή έξω από τα στενά τείχη της τάξης της, βοηθώντας έτσι στη δημιουργία μιας ιστορίας που δεν στολίζεται για να γίνει παραμύθι ούτε υπερφορτώνεται για να αναπτυχθεί ως θέμα σε reality, κάτι στο οποίο παραπέμπει η σύνοψή του.