Δέκα χρόνια αργότερα, ο Ράις παγιδεύει και δολοφονεί με φριχτό τρόπο τον πραγματικό ένοχο. Ομολογεί την πράξη του και από το κελί του ενορχηστρώνει μια σειρά από διαβολικές δολοφονίες στη Φιλαδέλφεια, σπέρνοντας το χάος. Η ταινία είναι μια τυπική, εξυπνακίστικη παραλλαγή του δίκοπου μαχαιριού: διάτρητο νομικό σύστημα που συμβιβάζει τις ποινές/σαδιστική εκδίκηση από ένα επιζών θύμα ακραίας βίας.

Οι δυο πρωταγωνιστές παίζουν άθλια: ο Μπάτλερ υποτίθεται πως μελετάει το σχέδιό του μετά από μια δεκαετία βωβού πένθους και επιστρέφει με ένα τόσο καυχησιάρικο χορογραφημένο πλάνο που θα το ζήλευε και ο Χάνιμπαλ Λέκτερ, και για να συμπληρωθεί το μωσαϊκό του παραλογισμού, ο Τζέιμι Φοξ στον ρόλο του εισαγγελέα είναι ένα χάρτινο φιγουρίνι από το GQ, που σουφρώνει το πρόσωπό του στα δύσκολα και αναρωτιέται πώς θα αντιμετωπίσει έναν άξιο αντίπαλο στη σκακιέρα, την ίδια στιγμή που τον κατατρώνε (;) οι τύψεις που το δικό του παιδί παίζει βιολοντσέλο και η γυναίκα του χαμογελάει με υπερηφάνεια.