Η δεύτερη ταινία της Ελίνας Ψύκου, μετά την Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά, απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής για διεθνή ταινία μυθοπλασίας στο φεστιβάλ της Τραϊμπέκα και έχει ως ήρωα τον 11χρονο Μίσα που φτάνει από τη Ρωσία στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2004 για να μείνει με τη μητέρα του και τον άνδρα που μόλις παντρεύτηκε, έναν ηλικιωμένο πρώην ηθοποιό που στα '70s γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε μια εκπομπή για παιδιά. Ο μικρός έχει δύο τρόπους να ξεφύγει από τα αρτηριοσκληρωτικά μαθήματα πατριδογνωσίας του πατριού του: ή να πιάσει φιλίες με συμπατριώτες του ή να αποδράσει στο φαντασιακό. Κάνει και τα δύο, μετέωρος ανάμεσα στο jet lag των δύο πολιτισμών και δύο διαμετρικά αντίθετα σενάρια για τη ζωή που τον περιμένει.

 

Το παραμύθι της παράλληλης πραγματικότητας που σκαρφίζεται το παιδικό του μυαλό, σαν το αρκουδάκι, τον Μίσα, τη μασκότ των Ολυμπιακών της Μόσχας, είναι διαφορετικό από τις ταριχευμένες, ασπρόμαυρες θύμησες του γηραιού λάτρη της ελληνικής Ιστορίας, ενώ οι προσπάθειές του να μάθει τη γλώσσα του πεζοδρομίου από τα νέα παιδιά που μιλούν τη μητρική του γλώσσα, το flip side της καλόκαρδης, άδολης φαντασίας του. Με αρκετές εικαστικές ιδέες, η Ψύκου χειρίζεται τρυφερά τον βασικά βουβό εφιάλτη του Μίσα, τον πλαισιώνει με την έμπειρη Βάλερι Τσεμπλάνοβα και τον πολύτιμο Θανάση Παπαγεωργίου, αν και δεν αποφεύγει τη δραματική φθορά που προκαλούν οι αργοί της ρυθμοί.