H Λίζα (Τζούλια Ρόμπερτς) είναι η σύζυγος ενός δεσποτικού και εγωϊστή άντρα, του Τσάρλς (Γουίλεμ Νταφόε) και μητέρα δύο παιδιών, του Μάικλ (Ράιαν Ρέινολτς), που είναι συγγραφέας και ζει μακριά τους, και της Ράιαν. Η Λίζα, που πέρασε τη ζωή της δίπλα σε έναν άνδρα ανασφαλή, αποφασίζει σε μεγάλη ηλικία να τελειώσει το πανεπιστήμιο για να πάρει το πολυπόθητο πτυχίο της. Την ημέρα της αποφοίτησής της η οικογένεια πρέπει να συγκεντρωθεί για να της σταθεί στην καλύτερή της στιγμή. Η σχέση του Τσάρλς με τον Μάικλ ήταν πάντα ψυχρή και καταπιεστική. Ποτέ δεν επικοινώνησαν σαν πατέρας με γιο και ποτέ δεν υπήρξε υποστήριξη. Η χρυσή τομή ήταν η Λίζα που κρατούσε τις ισορροπίες. Την ημέρα που συγκεντρώνονται για την ευχάριστη στιγμή της Λίζας ένα τραγικό γεγονός τους χτυπά την πόρτα και όλα αλλάζουν. Όλοι έρχονται αντιμέτωποι μεταξύ τους και οι σχέσεις θα ξεκαθαρίσουν. Προσπαθώντας να μαζέψουν τα κομμάτια που έχουν απομείνει, κάποιοι συγχωρούν και κάποιοι δέχονται την πραγματικότητα όπως είναι.

Ο σκηνοθέτης Ντένις Λι ξετυλίγει το κουβάρι της οικογενειακής βίας μέσα από flashbacks για να φωτίσει την κλιμάκωση των άθλιων σχέσεων μεταξύ πατέρα και γιου. Δεν υπάρχει εμφανές πρόβλημα στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Ο Ράιαν Ρέινολντς για πρώτη φορά δραπετεύει από τις σοβαρές καταστάσεις με νόημα. Συνήθως βγάζει τη γλώσσα σε οτιδήποτε απειλεί να χαλάσει την καλή στιγμή και εδώ κάνει διάνα ψυχολογικά, αφού υποδύεται έναν άνδρα που προσπάθησε σκληρά να ενηλικιωθεί κανονικά, έχοντας έναν πατέρα που έκαμπτε το ηθικό του με κάθε ευκαιρία. Ο Γουίλεμ Νταφόε δεν παρεκκλίνει από τις βασικές αρχές της αυταρχικότητας που χαρακτηρίζουν τον προβληματικό pater familias που παρεξηγεί το ρόλο του αρχηγού και επιβάλλεται δια της τιμωρίας, προφανώς κουβαλώντας βαθιά βίαια πρότυπα. Η Τζούλια Ρόμπερτς παίζει λίγο αλλά φροντίζει να μην αποκτήσει το διακοσμητικό χαρακτήρα που επιφυλάσσει γι' αυτήν ένα μάλλον λιποβαρές σενάριο. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η τελική εκδοχή της ταινίας υπέστη περικοπές μετά από διαφωνίες σκηνοθέτη και παραγωγών (αν και κάτι τέτοιο προκύπτει από μισόλογα των συντελεστών). Σίγουρα όμως τα μέλη της οικογένειας στο Σαν Μια Λάμψη στο Σκοτάδι δεν δένουν και τα μυστικά που πρέπει να παντρέψουν την αμήχανη και δυσλειτουργική συγκέντρωσή τους με το βαρύ παρελθόν που τους ταλανίζει παραμένουν σε εκκρεμότητα, επαναλαμβάνονται και δεν δικαιολογούν την τραγωδία.