Το ερώτημα είναι αν θα ασχολούμασταν με το Στα Άκρα αν δεν έπαιζε βασικό ρόλο στην αγγλόφωνη αυτή ταινία ο Σάκης Ρουβάς. Η απάντηση είναι και ναι και όχι. Οι πιο εξειδικευμένοι θεατές, ούτως ή άλλως, θα την εκτιμούσαν για τον ειλικρινή b-movie χαρακτήρα της, αν υποθέσουμε πως θα την έβλεπαν σε κινηματογραφική αίθουσα και όχι απευθείας σε DVD. Λόγω του Ρουβά, βγαίνει στα ελληνικά σινεμά, και μάλιστα πανηγυρικά. Ο Έλληνας σουπερστάρ κάνει σημαντική πρόοδο σε σχέση με το Alter Ego. Στήνεται καλύτερα μπροστά στον φακό και νιώθει την απειλή σε βαθμό που τη μεταδίδει πειστικά.

Στα υπέρ του είναι η αφαίρεση του ρόλου: δεν γνωρίζουμε ποιος είναι (tabula rasa από το πουθενά, ανάλογος με τον απόλυτο κακό Χαβιέρ Μπαρδέμ στο Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους, χωρίς το μαύρο χιούμορ του), από πού κατάγεται, αν το όνομα Άμπνερ Σόλβι είναι το πραγματικό του. Κατά συνέπεια, ο Ρουβάς απομακρύνεται από τις προσλαμβάνουσες που έχουν οι θεατές, και ειδικά οι Έλληνες. Δεν αναπαράγει ούτε στο παραμικρό την εικόνα του διάσημου τραγουδιστή και δεν πέφτει στην παγίδα να παλέψει με τις παραλλαγές της εικόνας αυτής, όπως συνέβη με ανάμεικτα αποτελέσματα στο Alter Ego.

Στα κατά, η γλώσσα. Αντί να τον απελευθερώνουν τα ακαθόριστα και χωρίς ταυτότητα αγγλικά του Άμπνερ Σόλβι, μας δίνει την εντύπωση πως τα επεξεργάζεται πριν τα εκφέρει. Δηλαδή, βλέπουμε έναν ηθοποιό που καταλαβαίνει τον χαρακτήρα αλλά δεν νιώθει τα λόγια - διακρίνουμε την επεξεργασία τους πριν επικοινωνηθούν ηχητικά. Από τη στιγμή που ο Σάκης Ρουβάς θα ξεπεράσει τη συνείδηση της ερμηνείας και θα αντιδρά αβίαστα και χωρίς σκέψη στον εκάστοτε ρόλο του, θα δούμε τις πραγματικές δυνατότητές του. Χωρίς να είναι κρίσιμο πρόκριμα για μια διεθνή καριέρα, το Στα Άκρα είναι μια ευπρόσδεκτη διάβαση γι' αυτόν, ένα απροσδόκητο σκαλοπάτι σε ένα είδος στο οποίο ομολογώ πως δεν περίμενα να τον δω, και μάλιστα με πολύπλοκη εκδικητικότητα στην άκρη του βλέμματός του.

Συνολικά, η ταινία έχει τις αρετές και τους περιορισμούς της. Το φινάλε προσπαθεί να δικαιώσει την πλοκή, δικαιολογώντας κάποιες τρύπες στην ανάπτυξη, αλλά το ύφος είναι επίμονα σκοτεινό και αλλόκοτο.