Αντίθετα με την προφητεία του ποιητή/μουσικού Γκιλ Σκοτ Χέρον, αυτή η επανάσταση, στους Αγώνες Πείνας, θα μεταδοθεί τηλεοπτικά. Και η σταρ που εμπνέει τα καταπιεσμένα πλήθη οφείλει να είναι φωτογενής, οι δε κινήσεις της καταγράφονται και αναδιανέμονται στις οθόνες ως κλικ, propo όπως τα αποκαλεί ο ενορχηστρωτής του show, τον ρόλο του οποίου αναλαμβάνει και σε αυτό το επεισόδιο του Hunger Games, ο σπουδαίος Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν.
Το προπαγανδιστικό κομμάτι της ταινίας, σε μια κόντρα της αντιστασιακής πλειοψηφίας έναντι της διεφθαρμένης ολιγαρχίας της Capitol, είναι και το πιό ενδιαφέρον στοιχείο μιας αναμενόμενα "ενδιάμεσης" ταινίας, ουσιαστικά μιας εισαγωγής που ζεσταίνει το πιστό κοινό για το δεύτερο μέρος του τρίτου και τελευταίου κεφαλαίου. Τα φονικά παιχνίδια έχουν τελειώσει και η Κάτνις με τον Πίτα αποχωρίστηκαν στη μέση του αγωνιστικού μελιού, καθώς ο νεαρός αιχμαλωτίστηκε και η αδάμαστη Έβερντιν πιέζεται από την Πρόεδρο Τζουλιάν Μουρ να ηγηθεί της αντεπίθεσης. Η προσπάθεια, μεθοδική και σκηνοθετημένη, να μετατραπεί από ασυμμάζευτο αγρίμι σε εμψυχωτική επαναστάτρια με το συμβολικό παρατσούκλι Κοτσυφόκισσα, ενέχει μια ειρωνεία σε ένα ούτως ή άλλως τολμηρό (για νεανική, αμερικάνικη υπερπεριπέτεια) ντεκόρ, όπου οι καλοί της υπόθεσης μοιάζουν με μπολσεβίκοι που ετοιμάζονται να βγουν από τα μπουτρούμια της ανέχειας και να ρίξουν τους φαύλους, τσαρικούς εκπροσώπους της αιμοσταγούς ελίτ.


Γυρισμένη από τον ειδικευμένο σε βιντεοκλίπ και βραβευμένο με Γκράμι Φράνσις Λόρενς, η Επανάσταση είναι μια καλογυρισμένη κρέμα προθέρμανσης, χωρίς να κρύβει εκπλήξεις και ιδιαίτερα δυνατές στιγμές, με υπολογισμένο αλλά κλισέ σασπένς- η πιό αδύναμη της σειράς μέχρι στιγμής, αλλά σε αντίστοιχα υψηλό επίπεδο παραγωγής και νοημάτων.