Ο Πορτ και η γυναίκα του η Κιτ ταξιδεύουν στη Βόρεια Αφρική, επιχειρώντας να σώσουν το γάμο τους, αποσυνδέοντάς τον από τη κακοδαιμονία του δυτικού πολιτισμού. Μαζί τους έχουν τον φίλο τους,Τζορτζ. Αποβιβάζονται στο Οράν και ξεκινούν να διασχίσουν την έρημο, πρεσβευτές από την έρημη χώρα του σύγχρονου κόσμου στην βία και τη φτώχεια του αραβικού τόπου, αναζητώντας τη σιωπή και τη μοναξιά που μόνον αυτές μπορούν να απελευθερώσουν το ασυνείδητο. Όμως το ταξίδι δεν φέρνει την πολυπόθητη επανασύνδεση και το ζευγάρι στρέφεται σε τρίτους για παρηγοριά. Ωστόσο οι ερωτικές τους περιπέτειες δεν τους δίνουν καμία απάντηση. Όσο ο Πορτ και η Κιτ προχωρούν βαθύτερα στην έρημο τόσο δεν βρίσκουν καμία ανακούφιση ή λύση παρά μόνο ήλιο, βράχους και άμμο, ένα αφιλόξενο τοπίο και ένα πανάρχαιο σκληρό πολιτισμό που τελικά τους καταστρέφει. Μια κλασική ιστορία που εξετάζει με ποιους τρόπους οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται τους ξένους πολιτισμούς και με ποιους τρόπους η δυσκολία να το κατορθώσουν τους οδηγεί στην καταστροφή.
ΒρεΜπας...?
Θα το ξαναδώ κάποια στιγμή, διότι η πρώτη φορά ήταν μισερή...Καλοκαίρι 1990. Εγώ 9 χρονών. Η μητέρα ενός φίλου μας πάει σε θερινό να δούμε το "Τσάι στην Σαχάρα" για να δούμε και λίγη ποιότητα, όχι μόνο περιπέτειες και παιδικά. Το μισό έργο το "είδα" με το χέρι της μαμάς του φίλου μου στα μάτια μου. Το άλλο της χέρι ήταν στα μάτια του φίλου μου. Κι όμως είναι μια παιδική μου ανάμνηση που αναπολώ με χαμόγελο... Να παλεύει να σώσει ό,τι σώζεται και να πρέπει να λύσει δεκάδες απορίες αθώων ανήλικων... Χεχε...Ακόμα το συζητάμε κάποιες φορές γελώντας (πλέον...)!
Αναφορά
| Μόνιμος σύνδεσμος |
- Facebook
- Twitter
- E-mail
1