Στο στυλ του Ψυχρά κι Ανάποδα, η ταινία είναι αγνή Disney, εξαιρετικά τοποθετημένη στην Ωκεανία, ένα πολύχρωμο και ζωηρό παραμύθι για μια δυναμική νεαρή πριγκίπισσα κι έναν χαβαλέ ημίθεο 1.000 ετών, τον Μάουι, που απερίσκεπτα τσάντισε ένα πνεύμα και καταδίκασε τον λαό της Βαϊάνα σε δυστυχία. Η σβελτάδα στην αφήγηση και η εναλλαγή συγκίνησης και αστεϊσμών (με μια πάνχαζη κότα ως κωμική ανακούφιση) στους χαρακτήρες είναι δεδομένες σταθερές και τα τραγούδια του Λιν Μανουέλ Μιράντα, που θριάμβευσε με το θεατρικό μιούζικαλ Χάμιλτον, είναι μια φρέσκια προσθήκη, γεμάτη εξωτικό ρυθμό και σιγουριά στη μελωδία. Ο μόλις 35χρονος Μιράντα σίγουρα έχει μέλλον στο σινεμά, αν όχι ένα Όσκαρ σε μερικούς μήνες, για να προσθέσει στα Tony, Grammy, Emmy και Pulitzer που απέκτησε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.