Ο Σαμ και ο Τάσκερ, ένα ερωτευμένο ζευγάρι μεσηλίκων, ταξιδεύουν με το παλιό τους τροχόσπιτο για να επισκεφτούν φίλους και συγγενείς και μέρη από το παρελθόν τους σε μια προσπάθεια να κερδίσουν όσο χρόνο τους απομένει, πριν η νόσος της άνιας καταβάλλει πλήρως τον Τάσκερ.

 

Η πραγματική αγαπητική θυσία σπάνια λογαριάζεται από τον θυσιαζόμενο ως τέτοια. Ο Κόλιν Φερθ στο φιλμ αφιερώνει τη ζωή του στη φροντίδα του πάσχοντα από άνοια συντρόφου του Στάνλεϊ Τούτσι, επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Κι εκείνος με τη σειρά του έχει στο μυαλό του τη δική του θυσία προς τον Φερθ, όπως μαθαίνουμε στη συνέχεια. Καμιά φορά, όμως, ως θυσία εκτιμώνται και εκείνα που δεν κοινωνούνται στον ερωτικό σύντροφο, για να μην τον στενοχωρήσουν.

 

Περισσότερο από μια ταινία για την αγάπη και τις θυσίες που τη συνοδεύουν, το Supernova είναι ένα φιλμ για τον εγγενή φόβο μας απέναντι σε εξομολογητικές συναισθηματικές εκδηλώσεις. Ο κοσμικός τίτλος δεν αναφέρεται σε αστερισμούς και γαλαξίες αλλά σ’ εκείνο το σύμπαν που κρύβουμε εντός μας και διστάζουμε να εξερευνήσουμε και να φανερώσουμε, για να μην πληγώσουμε και να μην πληγωθούμε. Μέχρι να έρθει, φυσικά, η ώρα που δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

 

Η ταινία του ΜακΚουίν ακολουθεί μια πορεία ανάλογη με την εσωτερική διαδρομή των χαρακτήρων. Από τους (κάποτε μαγευτικούς) εξωτερικούς χώρους της βρετανικής εξοχής και την ταινία δρόμου καταλήγει λιτό δράμα δωματίου, με τους δυο εραστές κλεισμένους ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους, αντιμέτωπους με τη δοκιμασία που τους έλαχε και με τα φωλιασμένα συναισθήματά τους. Αν και επί της ουσίας δράμα δύο προσώπων, τα κοντινά του πλάνα ο ΜακΚουίν θα τα φυλάξει για τις σκηνές που οι ήρωες (παρα)κάμπτουν την ιδιωτικότητά τους και ανοίγονται. Και οι Κόλιν Φερθ και Στάνλεϊ Τούτσι θα ανταμείψουν τον σκηνοθέτη τους γι’ αυτά τα γενναιόδωρα κοντινά, χαρίζοντάς του ανθρώπινες στιγμές μέσα από τις λεπτότερες ερμηνευτικές αποχρώσεις.