Ένας Παλαιστίνιος που εργάζεται για χρόνια στην Ιερουσαλήμ βρίσκεται στο χωριό που γεννήθηκε για τον γάμο του αδελφού του. Την επόμενη μέρα, χωρίς κανέναν προφανή λόγο και δίχως εξηγήσεις ο Ισραηλινός στρατός θέτει υπό περιορισμό το χωριό, απαγορεύει την έξοδο και διακόπτει τις επικοινωνίες με τον έξω κόσμο. Mε ένα σχεδόν σουρεαλιστικό εύρημα που παραπέμπει σε κωμωδία του παραλόγου, διατηρώντας όμως την επαφή της δράσης με την πραγματικότητα, ο Ισραηλινός Έραν Κόλιριν σχολιάζει με χιούμορ, αλλά παγώνοντάς σου και το αίμα όταν πρέπει, μια σύρραξη που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, καυτηριάζοντας στο μεταξύ και τις αντεγκλήσεις και τις διαφωνίες μεταξύ της παλαιστινιακής κοινότητας.

 

Tα περιστέρια ‒το σύμβολο της ειρήνης‒ που αρνούνται να πετάξουν και το εθιστικό άσμα «Cut like a buffalo» που ακούγεται δύο φορές στην ταινία και όπου ο Τζακ Γουάιτ τραγουδά «I look like a woman but I cut like a buffalo» ‒ο διχασμός‒ είναι μερικοί από τους συμβολισμούς που επιστρατεύει ο Κόλιριν για να περατώσει το όραμά του, το οποίο, αν και θα μπορούσε να κρατά λιγότερο, είναι πιο συγκροτημένο σε σχέση με οποιαδήποτε αντίστοιχη ταινία από την περιοχή είδαμε στις αίθουσες εντός της τελευταίας τριετίας – και, η αλήθεια να λέγεται, έχουμε παρακολουθήσει αρκετές, ίσως περισσότερες από όσες θα έπρεπε.