Με την τυπική, μεγαλοπρεπή αδιαφορία της για τις συνέπειες (η καλλιεργημένη αξιοπρέπεια και το εγγενές class της δεν της επιτρέπουν να δείξει αδυναμία), η Ιζαμπέλ Ιπέρ υποδύεται τη Μορίν Κιρνέ, μια εκπρόσωπο συνδικάτου σε πανίσχυρη πολυεθνική, η οποία αποκάλυψε βαρυσήμαντο μυστικό που αναστάτωσε την πυρηνική βιομηχανία και την πολιτική σκηνή της χώρας ‒ η Ιρλανδή Κίρνεϊ είναι αληθινό πρόσωπο, η ιστορία εντελώς πραγματική και η Ιπέρ την υποδύεται ως Γαλλίδα. Επειδή μίλησε τιμωρήθηκε με βιασμό, και αντί για καταγγέλλουσα, βρέθηκε κατηγορούμενη ότι σκηνοθέτησε την πράξη, η οποία μάλιστα έγινε τελετουργικά, και διώχθηκε επειδή σπατάλησε τον πολύτιμο χρόνο των αστυνομικών οργάνων και παρέβη το καθήκον της! Ο αγώνας της να δικαιωθεί για το αυτονόητο ξεπερνά τη γενίκευση του ΜeΤoo και αφορά τον κατακτημένο φεμινισμό μιας παλιότερης γενιάς που ενεργοποιείται από μια ενορχηστρωμένη πλεκτάνη. Οι ιδιωτικές στιγμές της Κιρνέ ξεδιπλώνουν την ψυχραιμία της και ταυτόχρονα προδίδουν την εύθραυστη πλευρά της, την οποία η Γαλλίδα ηθοποιός διαχειρίζεται λιγότερο κυνικά και σίγουρα περισσότερο υπεύθυνα από την παρεμφερή κατάσταση στην οποία περιήλθε στο Elle του Βερχόφεν. Ο Ζαν-Πολ Σαλαμέ σκηνοθετεί την ιστορία σαν πολιτικό θρίλερ με κάποιες δραματικές κορυφώσεις, ωστόσο όλο το ενδιαφέρον συγκεντρώνεται στην επόμενη κίνηση της Ιπέρ, ποτέ περιττή, αλλά υποδόρια ευάλωτη, αθόρυβα δυναμική.