Το Φρίμοντ είναι η πόλη της Καλιφόρνια που φιλοξενεί μια μεγάλη αφγανική κοινότητα και ενέπνευσε τον Μπαμπάκ Τζαλαλί για το πορτρέτο της νεαρής μεταφράστριας που μεταναστεύει στις ΗΠΑ, εργάζεται σε εργαστήριο fortune cookies και ελπίζει σε μια καλύτερη ζωή· μάλιστα, γράφει σε ένα fortune cookie το τηλέφωνό της, ζητώντας βοήθεια ώστε να πραγματοποιήσει το όνειρό της! Αδυνατώντας να βρει αληθινό καταφύγιο στις καθημερινές της κουβέντες με τους εκπατρισμένους γείτονές της, αναζητά απλώς χάπια για να καταπολεμήσει την αϋπνία της, αλλά χτυπά φλέβα αναπάντεχης γνώσης και σωκρατικής ενδοσκόπησης στο πρόσωπο ενός ψυχολόγου που από θεράπων γιατρός γίνεται φάρος της Ντόνια, αλλά και της ταινίας – ο Γκρεγκ Τέρλινγκτον είναι απολαυστικά λιτός και συγκινητικός στην κλιμάκωση της διακριτικής του ανάκρισης απέναντι σε ένα αμυντικής στάσης και φειδωλής έκφρασης ειδικό περιστατικό ασθενούς, όσο ιδιαίτερη είναι και η περίπτωση της Αναΐτα Ζάλι Γουάντα, η οποία εγκαταστάθηκε στο Φρίμοντ από την Καμπούλ, έγραψε μια επιστολή όταν έμαθε για ένα κάστινγκ και στάθηκε, ως άλλο fortune cookie, ιδανική επιλογή, γιατί τα αγγλικά της «ξένης» είναι όσο χρειάζεται σωστά και όχι γυαλισμένα, και η παρουσία της υποβλητική, όπως και η αφτιασίδωτη ομορφιά της.

 

Υπάρχουν δημιουργοί που σκιάζουν σαν φαντάσματα τους επιγόνους τους, μέντορες που μια ζωή κατευθύνουν καριέρες άλλων, ίσως και άθελά τους, και άλλοι που επηρεάζουν αναζωογονητικά, όπως ο Τζάρμους τον Βρετανο-ιρανό σκηνοθέτη του Radio Dreams. Κλεισμένη στην τετράγωνη φυλακή της, σαν ασπρόμαυρο καρτ ποστάλ μιας θλιμμένης ψυχής σε λάθος τόπο, η Ντόνια του ωραίου, στοχαστικού, αν και ανάλαφρα ρυθμικού Φρίμοντ (πρεμιέρα στο Σάντανς και βραβείο σκηνοθεσίας στο Κάρλοβι Βάρι) κοιτάζει με το έντονο βλέμμα της τη στενή χαραμάδα της τύχης σαν διάπλατο λιβάδι με μυριάδες πιθανότητες, το διασχίζει για να βρει έναν ιππότη και πείθει απόλυτα πως ακόμα και βραβευμένος με Emmy σούπερ σταρ να εμφανιστεί ως διά μαγείας, δεν θα μπορούσε να της αντισταθεί.