Τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει αρκετές ταινίες τρόμου που εκτυλίσσονται στα χαρακώματα κάποιου εκ των δύο παγκόσμιων πολέμων, ώστε να μπορούμε να κάνουμε λόγο για υποείδος.

 

Καμιά τους άξια ιδιαίτερης μνείας, καμιά τους καλύτερη όχι μόνο από το ονειρικής αφήγησης και '80s αισθητικής The Keep του Μάικλ Μαν αλλά ούτε καν από το βρετανικό Deathwatch, το ανοικονόμητο φιλμικό ανάλογο ενός μέτριου επεισοδίου της Ζώνης του Λυκόφωτος.

 

Το Overlord, καμωμένο υπό την αιγίδα του παραγωγού J.J. Abrams, διόλου δεν ξεχωρίζει από τον σωρό. H όποια έκπληξη έχει προεξοφληθεί από το προωθητικό υλικό του.

 

Μετά την αποκάλυψη του «μυστικού» ακολουθεί ένα θορυβώδες, ανέμπνευστο κράμα περιπέτειας και τρόμου, που κάπως αναβαθμίζεται από το παλιομοδίτικο μουσικό score του Ζεντ Κούρζελ.