Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ντομινίκ Ροσέ ένας νέος άνδρας πηγαίνει στο διαμέρισμα της πρώην φίλης του να μαζέψει τα πράγματά του, χωρίς να γνωρίζει πως εκείνη έχει οργανώσει μια γιορτή με τον νυν αγαπημένο της, κοιμάται κατάκοπος και απογοητευμένος σε ένα δωμάτιο, στο περιθώριο του πάρτι, και όταν ξυπνά, ανακαλύπτει πως είναι ο μοναδικός ζωντανός σε μια πολυκατοικία γεμάτη σαρκοφάγα, τρελαμένα ζόμπι.

 

Η Αποκάλυψη έχει έρθει ερήμην του και η οδύσσεια για επιβίωση είναι το ζητούμενο σε μια σχεδόν βωβή περιπέτεια που χρησιμοποιεί το είδος που εκλαΐκευσε ο Ρομέρο για το πορτρέτο ενός ανθρώπου σε ακραίες συνθήκες, που παραπαίει έρημος στο βομβαρδισμένο από ημιθανείς δαιμονισμένους Παρίσι, με μοναδική παρέα έναν ημίτρελο που έχει εγκλωβιστεί σε ασανσέρ (εξπρεσιονιστικά ενδιαφέρων, όπως πάντα, ο Ντενί Λαβάν) και αργότερα στην ισχνή πλοκή μια όμορφη γυναίκα.

 

Ο Ροσέ διαθέτει καλλιτεχνική ματιά στις συνθέσεις, δεν εμμένει στο gore, δουλεύει σε minimal τόνους, δεν ενδιαφέρεται για επιστημονικοφανείς εξηγήσεις και δεν έχει κάτι παραπάνω να προσθέσει στο μοτίβο της σισύφειας απελπισίας.