Μαύρος Άγγελος ονομαζόταν ο Κάρλος Ρομπλέδο Πουτς, ο teenager φονιάς με παρουσιαστικό χερουβείμ και ένστικτα σατανικά: ο Καρλίτο πρόλαβε να ληστέψει, να βιάσει και να σκοτώσει 11 άτομα μέσα σε ισάριθμους μήνες, από το 1971 μέχρι το 1972, ώσπου συνελήφθη από δική του αμέλεια και συνεχίζει να εκτίει ισόβια, όντας πλέον ο μακροβιότερος φυλακισμένος στην ιστορία της Αργεντινής ‒ και δεν προβλέπεται να αφεθεί ελεύθερος, ποτέ.

 

Γυρισμένη με γούστο και αρτιότητα, η ταινία Ο Άγγελος, που έκανε πρεμιέρα στο Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών, έχει δύο βασικά και αξεπέραστα προβλήματα: ο νεαρός πρωταγωνιστής, ο Λορέντσο Φέρο, διαθέτει την ομοιότητα και τίποτε άλλο, πράγμα θεμελιώδες σε μια ερμηνεία που απαιτεί πολλή δουλειά εσωτερικής δύναμης (και μοχθηρίας) με πολύ λίγες πληροφορίες, που αγγίζουν τη σφαίρα της υπόθεσης, καθώς τα κίνητρα για τη μεταμόρφωση ενός παιδιού από ισορροπημένο, μικροαστικό, οικογενειακό περιβάλλον σε τέρας παραμένουν σκοτεινά και δυσανάγνωστα.

 

Επίσης, η εικασία της ομοφυλοφιλίας του, που εκφράζεται σε φαντασιακές σκηνές, μοιάζει αυθαίρετη και ξεκομμένη. Βρίσκεται στο μυαλό του σκηνοθέτη Λούις Ορτέγκα και του παραγωγού Πέδρο Αλμοδόβαρ, και δεν αφορά την ίδια την ταινία. Ο οπισθοδρομικός συντηρητικός Τύπος της εποχής απέδωσε τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, χωρίς να έχει στοιχεία, στις εγκληματικές του δράσεις, ενώ ο Ορτέγκα τον ερμηνεύει αντίστροφα, ως μοναδική πηγή ανθρωπιάς, πιθανολογώντας. Αλλά δεν λειτουργεί οργανικά, αντίθετα αποσταθεροποιεί.