Οι Ισπανοί, έχοντας εντρυφήσει τόσο έντονα στον χώρο των θρίλερ, απέκτησαν καλή σχέση και με τις ληστείες τραπεζών, εκεί όπου η διαχείριση ενός περιορισμένου χώρου και χρόνου θέλει περισσότερο μόχθο από την κάθε πιθανή και απίθανη ανατροπή που βολεύει κυρίως τον σεναριογράφο.

 

Στα 70 Πεντακοσάρικα, τα οποία στην ισπανική αργκό ονομάζονται «Bin Ladens», όπως μαθαίνουμε, υπάρχουν από νωρίς 2 ληστές, που δεν μοιάζουν και πολύ οργανωμένοι, και μία όμηρος (η πρωταγωνίστρια Έμα Σουάρεζ πειστική, ως συνήθως) που βρισκόταν εκεί για να παραλάβει κάποια χρήματα καθοριστικής σημασίας για τη ζωή της.

 

Αυτή ουσιαστικά κινεί τα νήματα, συμβουλεύει ληστές και διαπραγματευτές και γύρω από αυτήν στήνονται όλες οι ανατροπές που εδώ υπερνικούν τη στρωτή αφήγηση. Λογικό είναι, αφού η ταινία αναμετριέται με πολλές αντίστοιχες που γυρίστηκαν στη χώρα τα τελευταία χρόνια αλλά και με το μεγάλο hit που λέγεται «Casa de Papel», οπότε, αντί να σκέφτεται λογική και κανόνες δράσης, αποζητά απεγνωσμένα, από ένα σημείο κι έπειτα, το «ουάου» του θεατή, έστω κι αν αυτό ξεχνιέται μετά από λίγα λεπτά.