Η πρώτη ταινία που κινηματογραφεί αληθινούς ανθρώπους με ψηφιακή τρισδιάστατη τεχνολογία με φόντο πραγματικά και κομπιουτερίστικα σκηνικά και δημιουργήματα - δεινοσαύρους, προϊστορικά επικίνδυνα ψάρια και καλόβολα πτηνά. Παρακολουθώντας το με τα ειδικά Real-D γυαλιά, αισθάνθηκα πως θα έχανε ακόμη περισσότερο στη συμβατική του θέαση, σε κανονική αίθουσα δηλαδή, γιατί είναι εντελώς προσανατολισμένο στο εφέ των αντικειμένων που έρχονται μπροστά και τρομάζουν ή ξαφνιάζουν. Ο στόχος είναι η δημιουργία μαγείας και δέους μπροστά στο επίτευγμα της εξέλιξης της εικόνας. Ωστόσο, αυτό έρχεται ως μοναδικό αντιστάθμισμα σε μια παιδαριώδη πλοκή. Αν και σχετικά επιδερμικό, το Jurassic Park πριν από 15 χρόνια υποστήριξε τον ποθούμενο θαυμασμό με την ανάπτυξη των χαρακτήρων και το σασπένς, ταυτόχρονα με ένα πρωτόγνωρο σύμπαν που μόνο ζωγραφιστό είχαμε δει ως τότε. Το Ταξίδι στο Κέντρο της Γης, μια παιδική περιπέτεια με ήρωες έναν οραματιστή επιστήμονα, τον ανιψιό του που έχει χάσει τον πατέρα του σε μια παράτολμη αποστολή και μια ατρόμητη οδηγό, ανακατεύει το κλασικό μυθιστόρημα φαντασίας του Ιουλίου Βερν με οπτικά τρικ και κατασκευάζεται εμφανώς ως δειγματισμός για ένα θεματικό πάρκο, σαν κι αυτά που διασκεδάζουν τους πιτσιρικάδες στην Disneyland, με βαγονάκια, μαγνητικές πέτρες, υπόγειες θάλασσες, τέρατα ξεχασμένα από το χρόνο και λάβα που τους εκτοξεύει στο Βεζούβιο από την Ισλανδία.