Μια σταρ ζει μόνη της, αφού ο σύζυγός της βρίσκεται στο Χόλιγουντ και την παραμελεί. Ένας φωτογράφος καταφθάνει στο σπίτι της, με σκοπό να τη φωτογραφίσει για λογαριασμό μιας εφημερίδας και να κάνει ένα ρεπορτάζ για τη ζωή της. Γίνονται εραστές. Θα μείνουν για δύο εβδομάδες σε ένα ξενοδοχείο για να φτιάξουν αυτό το ρεπορτάζ, ενώ περνούν πού και πού από το διαμέρισμα της σταρ.

Ο σκηνοθέτης του μεταγενέστερου «νέου κύματος» δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το προσχηματικό στόρι του και επιχειρεί να δείξει με ψυχρότητα και τη συνήθη του απόσταση από τα πρόσωπα μια σχέση λύτρωσης και νομοτέλειας. Δεν συμπίπτει καθόλου το πώς με το διά ταύτα. Η εμπλοκή των χαρακτήρων με τη φαντασία που υπαινίσσεται στο τέλος κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα: αντί να μεταβεί σε ποιητικά μονοπάτια, φλερτάρει με το γελοίο. Το γιουχάισμα που συνόδευσε την ταινία μετά το τέλος της προβολής στης Κάννες πέρσι δεν είναι μέτρο κρίσης ή αποδεικτικό αποτυχίας, καταγράφει ωστόσο όχι μια υπόσχεση που δόθηκε και δεν τηρήθηκε αλλά μια παρατεταμένη ανία που εξελίχθηκε σε παιχνίδι φαντασμάτων, κουραστικής σύλληψης και κακής εκτέλεσης, όπως και η ερμηνεία της Λόρα Σμετ (σταρ ποιου ακριβώς Χόλιγουντ;).