Απογειωτικό, λυτρωτικό, ευφάνταστο, συγκινητικό και διασκεδαστικό animation της Pixar, που πλέον δεν πιάνεται στο είδος της και τολμά να βάλει στη θέση του οδηγού έναν 78χρονο σκουντούφλη, ανατρέποντας τον πάγιο κανόνα πως οι ταινίες κινουμένου σχεδίου, ειδικά αυτές που προέρχονται από την Disney, οφείλουν να καθρεφτίζουν την παιδικότητα των μικρών θεατών, συνήθως παλιμπαιδίζοντας με ήρωες παιδιά. Ένας θρίαμβος συνδυασμού τέχνης και τεχνικής - αν και νομίζω ότι τα ίδια έγραψα και για την προηγούμενη ταινία τους.

Με ενορχηστρωτή τον Τζον Λάσετερ και εκτελεστή τον Πιτ Ντόκτερ, το Ψηλά στον Ουρανό είναι μια αερογέφυρα ανάμεσα στην πρώτη και την τρίτη ηλικία, χωρίς να φαίνονται οι ραφές ενός πολύχρωμου, εξωτικού υφάσματος. Ο γηραιός Καρλ είναι γκρινιάρης, σκυφτός, η σκιά ενός άλλοτε ορμητικού άνδρα που αγάπησε γλυκά και ασυνθηκολόγητα μια γυναίκα, την παντρεύτηκε, αλλά δεν μπόρεσε να εκπληρώσει μαζί της το όνειρο του μεγάλου ταξιδιού στα μαγικά τοπία της Νότιας Αμερικής. Η σκηνή που παρακολουθούμε το άλμπουμ της ζωής τους να ξεφυλλίζεται με ενσταντανέ χωρίς λόγια, με συνοδεία την κυμαινόμενων συναισθημάτων μουσική του συνθέτη Τζιακίνο, είναι κλασική, αξέχαστη, μια ανθολογία εικόνας και ήχου, και ταυτόχρονα ένα πράσινο φως συγκίνησης που αφήνει πιο άνετα την ταινία να τρέξει ελεύθερη στα λιβάδια της φαντασίας. Πράγματι, ο Καρλ, με έναν αναπάντεχο λαθρεπιβάτη, τον χοντρούλη πρόσκοπο Άλφα, μετατρέπει το σπιτάκι του σε αερόστατο και σαλπάρει σε μέρη μυθικά και οικεία μαζί, μια ταξιδιωτική ουτοπία, υποθετικά κάπου στη Νότια Αμερική. Εκεί βρίσκει ένα παράξενο σπάνιο πουλί, σαν τα εξαφανισμένα Ντόντο της Μαδαγασκάρης, που συμπαθεί τον μικρό και υποψιάζεται τον γηραιό, σπαρταριστά σκυλιά που υπακούνε σαν ρομπότ στον αφέντη τους, έναν θρυλικό αεροπόρο και ερευνητή που αποτελούσε το ίνδαλμα του Καρλ, και που θεωρούνταν εξαφανισμένος επί χρόνια. Τα πράγματα θα ζορίσουν και ο μικρός με τον μεγαλύτερο σε ηλικία φίλο του όχι μόνο θα μάθουν την ουσία της συμβίωσης, αλλά θα συνασπιστούν σε μια σχέση οικογενειακή. Μπορεί να υπάρχει ένας ηλικιωμένος στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά η παιδική καρδιά δεν απουσιάζει: ο Καρλ δεν έχει παιδιά, αλλά ήταν πωλητής μπαλονιών και το όνειρό του ήταν ανέκαθεν να πετάξει. Η λανθάνουσα πατρότητά του παίρνει σάρκα και οστά απέναντι σε έναν πιτσιρίκο επίμονο και φύσει αισιόδοξο.