Εμπνευσμένος από την επική ιστορία θάρρους, θυσίας και ελπίδας, ο οραματιστής σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι φέρνει στη μεγάλη οθόνη, και μάλιστα και τρισδιάστατα, τη δική του εκδοχή του Νώε. Ο βραβευμένος με Όσκαρ Ράσελ Κρόου υποδύεται τον διάσημο από τη Βίβλο χαρακτήρα του προφήτη του Θεού που σώζει την οικογένειά του και εκπροσώπους όλου του ζωικού βασιλείου μέσα στην κιβωτό, όταν η Γη πλήττεται από μια φονική πλημμύρα, τον βιβλικό κατακλυσμό που αφανίζει τον κόσμο. Ο διάσημος ηθοποιός ενορχηστρώνει τη διάσωση του ζωικού βασιλείου, το οποίο θα κατοικήσει στη νέα Εδέμ, έχοντας στο πλευρό του σημαντικούς ηθοποιούς όπως ο «βετεράνος» Άντονι Χόπκινς στον ρόλο του Μαθουσάλα, η Τζένιφερ Κόνελι και η νεαρή σταρ του «Χάρι Πότερ», Έμα Γουάτσον. Όλοι μαζί, με προεξάρχοντα τον σκηνοθέτη, φαντάζονται και ζωντανεύουν κινηματογραφικά την άγνωστη ζωή του Νώε και της οικογένειάς του στην πορεία τους προς μια νέα ημέρα για όλη την Κτίση. Ζώα, κεραυνοί, βροχές, μάχες, εντυπωσιακά (και τρισδιάστατα) εφέ και φυσικά η τεράστια ξύλινη κιβωτός πρωταγωνιστούν στην επικών προδιαγραφών περιπέτεια που θα συμπαρασύρει με τον θεαματικό κατακλυσμό και το κοινό σε μια ιστορία καταστροφής και ελπίδας.

 

Η εκτεταμένη και τετριμμένη φιλολογία πριν βγει μια ταινία στις αίθουσες καταντά πλέον ενοχλητική: χωρίς να έχουν δει τι γίνεται στο πανί, οι θρησκευτικές οργανώσεις συναγωνίζονται η μία την άλλη με μπαράζ αποτρεπτικών ανακοινώσεων, με σκοπό να διαφυλάξουν τα ιερά κείμενα. Για το Νώε, έσπευσαν Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι με ζήλο και οπισθοδρομικό οίστρο. Οι δεύτεροι απαγόρευσαν την ταινία με την απαρασάλευτη λογική πως κανείς προφήτης (ο Νώε είναι και δικός τους) δεν πρέπει να απεικονιστεί. Και οι Χριστιανοί μυρίστηκαν αιρετική προσέγγιση και, με δεδομένο ότι ο Ντάρεν Αρονόφσκι είναι γεννημένος Εβραίος και πρακτικά άθεος, καταδίκασαν αβλεπεί και a priori. Δεν μας ενδιαφέρει και ας μην πάνε να τη δούνε ποτέ. Να προτιμήσουν το Son of God και τον Μελ Γκίμπσον και το μεσσιανικό του σπλάτερ. Και κακώς το Χόλιγουντ μπαίνει στη διαδικασία να απαντά και να καθησυχάζει, προφανώς φοβούμενο μη χάσει χρήματα από άτυπο μποϊκοτάζ. Τα υπόλοιπα, το γράμμα του Ράσελ Κρόου στον Πάπα, η ματαίωση της συνάντησής τους στο Βατικανό, η συμβιβαστική ανακοίνωση του στούντιο και η αγανάκτηση του σκηνοθέτη για τα screen tests δεν είναι παρά μέρος της προωθητικής επικοινωνίας.

 

Αν, ωστόσο, οι θρήσκοι την έβλεπαν, τουλάχιστον εκείνοι που δεν είναι τελειωμένοι δογματικοί, θα έμεναν ως και ενθουσιασμένοι που ένας ξεχασμένος ήρωας της Παλαιάς Διαθήκης ήρθε ξαφνικά στο προσκήνιο για να μας θυμίσει μία από τις πιο καραμπινάτες βιβλικές ιστορίες προειδοποίησης για την αμαρτωλή φύση του έκπτωτου ανθρώπου και τη χάρη του παντοδύναμου Θεού. Η ειρωνεία είναι πως ο Αρονόφσκι, που πάντα πραγματεύεται τον άνθρωπο ως αυτοκαταστροφικό ον, και σε δύο από τις ταινίες του, το Pi και την Πηγή της Ζωής, άγγιξε το μεταφυσικό για να καταλάβει το μεγάλο τέλος, αυτήν τη φορά που πηγαίνει στην πηγή των ερωτημάτων του, την ίδια τη θρησκεία δηλαδή, εγκλωβίζεται από τις αξιωματικές απαντήσεις που σταματάνε κάθε άλλη πιθανότητα.

 

Δηλαδή, υπάρχουν δύο πλευρές από τις οποίες μπορεί ο θεατής να «διαβάσει» την ταινία. Από τη μία, την παραδοσιακή, ο Νώε είναι ο εγγονός του Μαθουσάλα, οικογενειάρχης και φορέας μιας βαριάς κληρονομιάς της σειράς των μεγάλων πατριαρχών που έχει αναλάβει να περισώσει το ανθρώπινο γένος αλλά και όλη την επί της Γης χλωρίδα και την πανίδα, με τη γνωστή κιβωτό που του φανερώθηκε ως concept διά των θείων οραμάτων. Από την άλλη, ο Νώε είναι ένας άνθρωπος που είναι σίγουρος πως εκτελεί εντολές του Πλάστη του και αποφασίζει και διατάσσει, με ένταση και εξαιρετική σκληρότητα όποτε χρειαστεί, με απώτερο σκοπό να αφανίσει το Κακό, τους λερωμένους σπόρους, τους αμαρτωλούς καταστροφείς, εκτός από τα αθώα ζώα και τα αμέτοχα φυτά, για να μηδενίσει τη ζωή και να ξαναφέρει την ισορροπία στο επίπεδο του Κήπου της Εδέμ – βράχος ο Ράσελ Κρόου. Επειδή η καρδιά της βιβλικής ιστορίας διατηρείται στο μεγαλύτερο ποσοστό της (πιο πολύ θα γινόταν μια ανάγνωση της Παλαιάς Διαθήκης), τα μεγάλα διλήμματα και οι αμφιβολίες που προκύπτουν γύρω από την ορθή κρίση του ανθρώπου Νώε –διότι δεν υπάρχει αμφισβήτηση πως ήταν τρωτός θνητός και ουχί Θεάνθρωπος– ανακόπτονται από την ευκολία... του δόγματος.

 

Υπάρχουν στιγμές που η ταινία γίνεται προσωπική, μια ακόμα υπαρξιακή αναζήτηση του Αρονόφσκι, με πτυχές και στρώματα γύρω από την αιώνια μάχη του ανθρώπου να βρει την αγάπη και να κάνει την υπέρβαση, και άλλες που η προσπάθεια για τον σεβασμό στις πηγές αντιστρατεύεται την υπογραφή του σκηνοθέτη. Η φωτογραφία του Μάθιου Λιμπατίκ, που αξιοποιεί πλήρως τα εντυπωσιακά φυσικά σκηνικά της Ισλανδίας, καθώς και τα εφέ δεν γίνονται ποτέ εχθροί του, διότι μοιράζονται λειτουργικά και μετρημένα στην ταινία. Αντίπαλος του Αρονόφσκι είναι μόνο το στόρι (ουσιαστικά, ένα μικρό εδάφιο στη Γένεση) που περιορίζει τις βίαιες ερωτήσεις σε απλές απαντήσεις.