ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

 

Ο Έικ Σκάλοε έκανε μέσα σε 6 περίπου χρόνια πράγματα που άλλοι θα χρειάζονταν μια ζωή για να τα ζήσουν και η ταινία του Μάντσεν τρέχει μανιασμένα να τα προλάβει όλα, προσπαθώντας όσο γίνεται να τα συνδέσει με το ψυχεδελικό κλίμα των '60s. Η τρέλα της εποχής δικαιολογεί αρχικά τις τάσεις φυγής του ήρωα, την ανάγκη του να επαναστατήσει αλλά και να ανακαλύψει τον εαυτό του, όμως τα πολλά που συμβαίνουν τελικά, τα οποία περιγράφονται αποσπασματικά, αρχίζουν και τελειώνουν στην αγάπη για μια γυναίκα. Η ένωσή τους επιτυγχάνεται με την παρατεταμένη χρήση του voice over, που προσπαθεί να συνοψίσει ένα συνονθύλευμα από σκόρπιες σκέψεις του ήρωα που γράφτηκαν στη διάρκεια των ταξιδιών του εν μέσω χρήσης διαφόρων ουσιών, που άλλοτε τον οδηγούν σε έναν ονειρικό κόσμο και άλλοτε τον γειώνουν απότομα, δημιουργώντας πολλές φορές μια λούπα από την οποία δυσκολεύεται να ξεφύγει και το φιλμ.