Έπειτα από πέντε χρόνια κι έναν προϋπολογισμό που άγγιξε το ποσό των 65 εκατομμυρίων ευρώ, το τρισδιάστατο animation του Λικ Μπεσόν τίθεται αντιμέτωπο της απαιτητικής πιτσιρικαρίας. Με γερό πάτημα τα τρία βιβλία που είχαν ήδη κυκλοφορήσει -και πολυδιαβαστεί-, ο μικρός Άρθουρ σκοπεύει να ικανοποιήσει τις εξερευνητικές ορέξεις των μικρών. Θέλοντας να ξεχρεώσει έναν άπληστο κτηματομεσίτη, θα μεταφερθεί στον κόσμο των τοσοδούλικων Μινιμόι, οι οποίοι ζουν κάτω απ' τον κήπο του σπιτιού της γιαγιάς - εκεί που βρίσκεται ο θησαυρός του χαμένου χρόνια παππού. Στην ελληνική βερσιόν, οι απούσες φωνές των Μπάουι, Σνουπ Ντογκ και Μαντόνα αφαιρούν μια πιο συγχρονισμένη μαγεία, αν και η περίπτωση της Τάμτα ως πριγκίπισσας Μινιμόι κάνει αστείο συνειρμό, εξαιτίας του λεπτεπίλεπτου παρουσιαστικού της. Αναμφίβολα, «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», το «καλό/μοναχικό/ήρωας» παιδί, και οι βρομεροί κακοί καλοσιδερώθηκαν στη δημιουργία του Μπεσόν και φορέθηκαν στην τρίχα. Μετά από ένα αληθινά διασκεδαστικό παιχνίδι, όμως, πάντα γυρνούσες λασπωμένος, τσαλακωμένος και ιδρωμένος. Ακόμη και στους μοντέρνους καιρούς - έτσι δεν είναι;