Μια γυναίκα δίνει το παιδί της για υιοθεσία. Αυτό το κορίτσι μεγαλώνει αποστασιοποιημένο από την έννοια της οικογένειας, επιλέγοντας το όνομα Ελίζαμπεθ (Ναόμι Γουότς). Η Ελίζαμπεθ μένει αναπάντεχα έγκυος από τον εργοδότη της, με τον οποίο αναπτύσσει μια τρυφερή σχέση (ένας αλλιώτικος και πολύ ικανοποιητικός Σάμιουελ Τζάκσον). Η μάνα (Ανέτ Μπένινγκ), που έχει χάσει τη δική της μητέρα και ζει μέσα στις ενοχές και τη θλίψη, μαθαίνει πολύ αργά για την ύπαρξη του χαμένου παιδιού, αλλά παρηγορείται γιατί μια ζωή έχει απομείνει για να τη λυτρώσει από το φάντασμα της απουσίας.

Ο Ροντρίγκο Γκαρσία σκάβει βαθιά στη γυναικεία ψυχή, επιμένοντας σε γυναίκες με παρελθόν. Η απουσία τον ιντριγκάρει και το θέμα της υιοθεσίας είναι η αφορμή για την ανάπτυξη μιας πλοκής που είναι ενδιαφέρουσα και κατά τόπους συγκινητική και τελικά σώζεται από το μονόχορδο τέμπο και τις σκηνοθετικές κοιλιές από τις αιχμηρές, αντιστικτικές και ματωμένες ερμηνείες των Γουότς και Μπένινγκ, που παραπέμπουν σε ουσιαστική εξιλέωση. Δυο σπουδαίες ηθοποιοί μπορούν να κάνουν μικρά θαύματα.