Καινούριες κόπιες για το τελευταίο αναμφισβήτητο αριστούργημα του Χίτσκοκ, που ολοκληρώνει την ανεπανάληπτη δεκαετία του, 1954-1964. Απείρως κινηματογραφική, έντονα έγχρωμη αλλά πολύ παγωμένη συνέχεια του σοκ του ασπρόμαυρου Ψυχώ, συνεχίζει να ασχολείται με τους αστούς οι οποίοι κολυμπάνε σε επικίνδυνα και άγνωστα νερά και κλονίζονται δια βίου- μια βαθιά, σφοδρή, επιμελώς κρυμμένη ψυχαναλυτική αντιπαράθεση του υπολογισμένου καθωσπρεπισμού με τη μεταφυσική αταξία, χτίζει τους χαρακτήρες με επιστημονική ακρίβεια με πασπάλισμα μελοδράματος και διαθέτει μια ιστορική σκηνή σασπένς, αυτή της σταδιακής φτερωτής επίθεσης. Ουσιαστικά συναρπαστικό.