Ενώ στο Μαργαριταρένιο Κουμπί υπερθεμάτισε, με το Νοσταλγώντας το φως ο Χιλιανός σκηνοθέτης Πατρίσιο Γκουζμάν έβαλε τα θεμέλια στη μοναδική, καθηλωτική αλληγορία του μεταξύ της παρατήρησης των αστεριών στην έμπλεο ευρημάτων έρημο Ατακάμα και του φόρου αίματος που πλήρωσαν όσοι αντιστάθηκαν στο απολυταρχικό καθεστώς του Πινοσέτ. Σε αυτή την κινηματογραφική μεταφορά σκέψεων, φιλοσοφικών θεωριών και επιστήμης, οι εικόνες ταξιδεύουν και η μνήμη αιωρείται σε μια σκληρή αποτίμηση της σύγχρονης Ιστορίας και των πανάρχαιων ανακαλύψεων, με τη σκόνη του μυστικισμού να θεμελιώνεται – πώς οι κρατούμενοι χρησιμοποίησαν τους αστερισμούς για πυξίδα απόδρασης. Για να το πούμε απλά, ο Γκουζμάν έχει πετύχει για τη διάδοση της αστρονομίας μέσω του σινεμά ό,τι ο Γαλιλαίος και ο Κοπέρνικος με τις ριζοσπαστικές ανακαλύψεις τους, αιώνες πριν