Ο Ζαν Κλοντ Μπρισό είναι ένας εξαιρετικά εγκεφαλικός και πολύ Γάλλος σκηνοθέτης, με θέματα πολλαπλών αναφορών, ποικίλων τόνων και αμφίβολων αποτελεσμάτων. Θυμάμαι την εκδοχή του στον Βέρθερο, στο παλιότερο De bruit et de fureur, όπου μια αμοράλ πατρική φιγούρα δίδασκε σε ένα βίαιο ταξίδι, ένα αγόρι 13 ετών, το δρόμο προς την ελευθερία στη μεταθάνατο ζωή. Στο μάλλον κατώτερης ποιότητας φιλμ Άγγελοι Εξολοθρευτές, ένας σκηνοθέτης, ο Φρανσουά, λαμβάνει προειδοποίηση από τη νεκρή γιαγιά του (και πάλι μια απούσα γυναίκα, όπως και η μητέρα του νεαρού) πως θα πληρώσει ακριβά την περιέργεια του αν ασχοληθεί με αυτό που σχεδιάζει. Αυτό που σχεδιάζει είναι ένα παράτολμο κάστινγκ νεαρών γυναικών, τις οποίες επιθυμεί να προσλάβει ως πρωταγωνίστριες για την προσεχή ταινία του, μια εξερεύνηση του γυναικείου ερωτισμού. Ο ίδιος δεν επιθυμεί να προβάλλει τις δικές του φαντασιώσεις γι αυτό και τις ενθαρρύνει να αυτοσχεδιάσουν, να αποκαλυφθούν, να πουν και να δείξουν τη γυμνή τους αλήθεια, μπροστά στο φακό φυσικά, χωρίς ο ίδιος να εμπλακεί σωματικά με αυτές. Το πρώτο τίμημα είναι να κρατήσει μια συναισθηματική απόσταση και να μπερδευτεί από τη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Παράλληλα, δύο κοπέλες, άγγελοι εξολοθρευτές, καθοδηγούν τα νήματα της ζωής του, προφανώς βάση μιας εκδικητικής στρατηγικής, και τον οδηγούν σε θανάσιμες κινήσεις, για τις οποίες είχε πάρει κίτρινη κάρτα από τη γιαγιά, αλλά και από την ανήσυχη σύντροφο του. πίσω από αυτή την ιστορία, κρύβεται το πραγματικό περιστατικό της δίωξης του Μπρισό από τις αρχές για την προηγουμένη ταινία του, το Choses Secretes. Ο Φρανσουά μπλέκει με την αστυνομία και ο Μπρισό εντάσσει τα αυτοβιογραφικά στοιχεία ως μέρος της πλοκής, όπως συνηθίζει να κάνει, ωστόσο δεν εμμένει σ' αυτά. Τον ενδιαφέρει το δεύτερο τίμημα του φαινομενικά ανήθικου μέντορα του: Η υπέρβαση του παρατηρητή συνιστά παράβαση στον κώδικα της γυναικείας ψυχής. Στην προσπάθεια του να κατανοήσει το σπάσιμο των ταμπού γύρω από το απαγορευμένο φρούτο, δεν υπολογίζει πως η αλήθεια που ψάχνει να συλλάβει διαστρεβλώνεται από την κάμερα και στην ουσία, αυτό που βλέπει στο μόνιτορ, δεν είναι παρά μια πραγματικότητα πολύ κοντά σε έναν οργασμό πορνογραφικού φιλμ. Ο ψύχραιμος voyeur αγνοεί τα σημάδια και προσκολλάται στον στόχο του- μιά πικρή διαπίστωση στην ερωτικά σουρεαλιστική σχέση που χαρακτηρίζει κάθε σκηνοθέτη με τις ή τους ηθοποιούς του. Ο Μπρισό αντιλαμβάνεται όλα τα φανάρια στη διαδρομή του και δεν τα περνάει με κόκκινο. Διερευνά και αναγνωρίζει τον παραλογισμό των ηθοποιών, τις βουτιές και το ξεγύμνωμα τους για έναν τολμηρό ρόλο, αλλά και τον οπορτουνισμό των δημιουργών που το παίζουν θετοί και τόσο προσωρινοί μπαμπάδες των παιδιών της κάμερας τους. ο Φρανσουά γεύεται τις συνέπειες, την ψυχική απομόνωση και τον σωματικό πόνο. Σώζεται από ένα θαύμα- το ψήγμα της ανδρικής μεταμέλειας που αντιλαμβάνεται μια από τις γυναίκες που τον παρατηρούν. Όλα αυτά τα γεγονότα δεν μιλάνε ούτε μια στιγμή στην καρδιά μας, αφορούν σκέψεις και σεναριακές διεργασίες με θεατρικότητα που ενίοτε αγγίζει τον κωμικό παραλογισμό- άραγε, πού στο καλό βρήκε μια Γαλλίδα πορνοστάρ που μιλάει σαν τον Θάνο Ασκητή; Διότι, παρά τον τίτλο της ταινίας του, ο Μπρισό δεν είναι Μπουνιουέλ για να ανακατέψει τα μυστήρια τούτου και του άλλου κόσμου σε μια αμαρτωλή τούρτα βαθιάς απόλαυσης.