Η αποτροπή της τρομοκρατικής επίθεσης σε τρένο με προορισμό το Παρίσι, ακολουθώντας τις ζωές των τριών φίλων που πρωταγωνίστησαν, από τις δυσκολίες των παιδικών τους χρόνων μέχρι και τα γεγονότα που οδήγησαν στο τρομοκρατικό χτύπημα.

 

Πατώντας πλέον τα 87 του χρόνια, ο Ίστγουντ συνεχίζει με αξιοθαύμαστη ευκρίνεια στο βλέμμα να αναζητά τα θεμέλια του νέου αμερικανικού ηρωισμού, κάτι που τον έχει φέρει αντιμέτωπο με μερίδα της κριτικής της χώρας του που τον κατηγορεί ότι έχει εγκλωβιστεί σε ένα εμμονικό και μονοδιάστατο σινεμά.

 

Βλέποντας την ιστορία των τριών νεαρών που αποσόβησαν στη στιγμή μια τρομοκρατική ενέργεια σε τρένο από το Άμστερνταμ στο Παρίσι, όπως την παρουσιάζει ο Ίστγουντ, με ατέλειες που βγάζουν μάτι, σκέφτεσαι μάλλον το αντίθετο, ότι ευτυχώς που τη σκηνοθέτησε αυτός.

 

Υπάρχει μια ηρεμία η οποία προκύπτει από την αποστασιοποιήμενη ματιά του σκηνοθέτη ο οποίος διηγείται όσα συμβαίνουν σχεδόν ντοκιμαντερίστικα, από τα γεγονότα κατά τη διάρκεια των νεανικών χρόνων των τριών πρωταγωνιστών ως τις στιγμές της βράβευσής τους, σε ένα θέμα που φυσιολογικά θα παρουσιαζόταν με υπερβολικό στόμφο.

 

Πατώντας πλέον τα 87 του χρόνια, ο Ίστγουντ συνεχίζει με αξιοθαύμαστη ευκρίνεια στο βλέμμα να αναζητά τα θεμέλια του νέου αμερικανικού ηρωισμού.

 

Η επιλογή του Ίστγουντ να πάρει τους αληθινούς πρωταγωνιστές του περιστατικού και να τους κάνει ηθοποιούς συμβάλλει στη δημιουργία μιας εικόνας εντελώς διαφορετικής από αυτήν του σινεμά π.χ. των υπερηρώων που κυριαρχεί σήμερα.

 

Οι ήρωες της ταινίας είναι τόσο flat, που δυσκολεύεσαι να τους πεις ήρωες όταν τους βλέπεις να μιλούν και να περπατούν βαριεστημένα, βγάζοντας αμέτρητες selfies ως τουρίστες, μοιάζοντας με άβουλα όντα που απλώς ξοδεύουν τη ζωή τους.

 

Μέσα τους όμως μεγαλώνουν βασικές αξίες που δεν πηγάζουν από πολύπλοκη σκέψη αλλά τους ωθούν στη σωτήρια επέμβαση στο τρένο, χωρίς να το πολυσκεφτούν.

 

Αυτή η κριτική ματιά του Ίστγουντ στα 3 «καλά παιδιά» του δεν είναι πάντα αυστηρή, καθώς έχει φροντίσει, μέσα από περιστατικά που περιγράφει, να μας υπενθυμίσει πως η ζωή τους μπορούσε να είχε πάρει πολύ πιο άσχημο δρόμο. Αντιθέτως, γίνονται κατά λάθος ήρωες, αν και τον προδίδουν στο πιο σημαντικό σημείο του φιλμ.

 

Η αλά cinéma vérité αφήγηση που επέλεξε ο σκηνοθέτης μετατρέπεται σε κακό θέατρο στη σκηνή της αναπαράστασης του επεισοδίου στο τρένο, με τους πρωταγωνιστές να αντιδρούν αμήχανα σε κάθε δευτερόλεπτο της επέμβασης, υπενθυμίζοντάς μας πως δεν είναι σπουδαίοι ηθοποιοί, αν και η πειθαρχία που δείχνουν ως χαρακτήρες μέσα σε στρατιωτικές βάσεις μπορεί να τους ανοίξει την πόρτα για μια νέα καριέρα.

 

Ώσπου να γίνει αυτό, πωλούν τα 15 λεπτά διασημότητας που δικαίως κέρδισαν και πρέπει να νιώθουν τυχεροί που είχαν έναν σοφό καθοδηγητή που μπορεί με το υλικό που είχε να μην έκανε ένα σπουδαίο φιλμ αλλά απέφυγε το φλερτάρισμα με μια εθνικιστική γελοιότητα.