ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

 

Μια εντυπωσιακή συγκέντρωση μεγάλων ονομάτων, από τον Κέβιν Κόστνερ και τον Γκάρι Όλντμαν μέχρι τον Τόμι Λι Τζόουνς, τον Μάικλ Πιτ και τον Ράιαν Ρέινολντς σε μικρούς ρόλους, πέφτει εντελώς στο κενό, και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο θόρυβο, κυρίως εξαιτίας του εντυπωσιακά κακού σεναρίου – μια συρραφή όλων των θρίλερ που έχουν γραφτεί ποτέ γύρω από έναν παρανοϊκό που θέλει να βάλει μπουρλότο στον πλανήτη και που οι Μυστικές Υπηρεσίες προσπαθούν να αναχαιτίσουν με πολλές ζημιές και κάποιες απώλειες, ανάλογα με τον προϋπολογισμό της ταινίας. Η πρωτοτυπία, υποτίθεται, του Criminal είναι η τεχνητά διχασμένη προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, ενός παρορμητικού, μονίμως επιθετικού φυλακόβιου, ο οποίος αποκτά τις προσλαμβάνουσες ενός κλινικά νεκρού πράκτορα και με τις ικανότητες που έχει ήδη και την πλοήγηση του ξενιστή του κάνει βήματα, όπως-όπως, προς τον παρανοϊκό. Μαζί με τα υπόλοιπα, φυτεύονται και οι συναισθηματικές αναμνήσεις, άρα μια σύζυγος και η κορούλα του μπερδεύονται στα πόδια του, και στην πλοκή, για να κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την επίλυση, αλλά και πιο τραβηγμένη την κατάσταση της περιπέτειας. Χωρίς προσωπικότητα και ύφος, το Criminal φτιάχτηκε άκαρδα και άψυχα, σαν να προγραμματίστηκε για να ξοδέψει τυπικά ένα δίωρο.