Ο Ολλανδό-βρετανός Μίκαελ Ντυντόκ Ντεβίτ άργησε να μεταβεί από τις σπουδαίες ταινίες μικρού μήκους, που τόσα χρόνια δημιουργούσε, στο πεδίο του feature animation, αλλά με την Κόκκινη Χελώνα, που έκανε πρεμιέρα στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα στο Φεστιβάλ Καννών, παρέδωσε ένα αριστούργημα λιτής αφήγησης και σοφιστικέ σχεδιασμού, με την καλλιτεχνική εγγύηση του φημισμένου γιαπωνέζικου στούντιο Ghibli και την υποστήριξη της Wild Bunch. Η ιστορία ενός ανώνυμου άνδρα που ναυαγεί σε ένα έρημο νησί, προσπαθεί τρεις φορές να φτιάξει μια σχεδία από μπαμπού, αλλά και τις τρεις του χαλάει, μεσοπέλαγα, τα σχέδια μια κόκκινη χελώνα, μετατρέπεται σε μια ειδυλλιακή φαντασία έρωτα και επιβίωσης. Ο Ροβινσώνας που λογικά δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά την απόδρασή του από τη μοναξιά αργεί να συνειδητοποιήσει την ομορφιά, και μαζί την καινούργια ζωή που του επιφυλάσσει το πεπρωμένο. Η χελώνα μεταμορφώνεται σε γυναίκα, ένα απτό αποκύημα και μαζί το εισιτήριό του για μια νέα, διαφορετική, συναρπαστική συνύπαρξη, που ο Ντεβίτ ζωγραφίζει και αφηγείται με εξίσου συναρπαστικό τρόπο – μακριά από τους βεβιασμένους ρυθμούς, τα μπουκωμένα στοιχεία και κάθε είδους περιττολογία. Βουβό κι ανάριο, το οπτικό ποίημα του Ντεβίτ ολοκληρώνει τον κύκλο του σε 80 μεστά λεπτά, που στο υπόστρωμά του ξεδιπλώνεται διακριτικά η πιο επινοητική interracial αλληγορία που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Σε άλλη μια χρονιά με υψηλού επιπέδου κινούμενα σχέδια, η Κόκκινη Χελώνα φιγουράρει στην κορυφή, απλή και πλήρης, σαν ένα σχέδιο που το γέννησε η φύση.