Αποτελώντας, εν αγνοία του, ένα από τα εννέα παιδιά που κάποτε φυγαδεύτηκαν από τον μακρινό πλανήτη Λόριεν και προσγειώθηκαν στη Γη λίγο μετά την καταστροφή του και που το καθένα τους είναι προικισμένο και με διαφορετική υπερφυσική ικανότητα, πολύ σύντομα θα βρεθεί στο στόχαστρο των Μογκαντόριαν. Με έναν άγραφο νόμο να ορίζει πως οι εναπομείναντες Λόριεν πρέπει να εξολοθρευτούν με μια συγκεκριμένη σειρά, ο Τζον, πληροφορούμενος πως τρεις εξ αυτών έχουν ήδη πέσει θύματα της δολοφονικής μανίας των αποκρουστικών διωκτών τους και πως ο ίδιος είναι ο επόμενος, αποφασίζει να σταθεί για πρώτη φορά στο ύψος των περιστάσεων και να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στα αποτρόπαια σχέδια των Μογκαντόριαν. Έστω κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να απομακρυνθεί από τη Σάρα, την κοπέλα που τον έκανε να νιώσει κάποια πρωτόγνωρα, εξαιρετικά έντονα συναισθήματα.

Η ταινία Είμαι το νούμερο τέσσερα είναι ο ορισμός του b-movie: ένα τυπικό θέμα επιστημονικής φαντασίας, παραγγελιά σε έναν καλό υπάλληλο/σκηνοθέτη που έχει κάνει ταινίες με μεγάλα ονόματα αλλά χωρίς ιδιαίτερη προσωπικότητα, και που έχει βλέψεις δεύτερου επιπέδου, δηλαδή τον παραλληλισμό της εφηβικής αποξένωσης στο νταϊλίδικο σχολικό περιβάλλον του ανταγωνισμού με την ανάληψη ευθυνών ενός εξωγήινου σε πόλεμο με τους εχθρούς του. Θα μπορούσε να γίνει κατευθείαν κωμική παρωδία, αλλά ποντάρει στο μπαμ-μπαμ (θορυβώδες και αναμενόμενο) και το sex appeal των πρωταγωνιστών (σχετικό κι αυτό).