Όταν στη συνέχεια ζητούν από τη Σάαρτζι να γίνει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας στη Βασιλική Ακαδημία Ιατρικής στο Παρίσι, εκείνη δεν δέχεται και ο Σεζάρ την πουλάει σε έναν παρουσιαστή άγριων θηρίων που την περιφέρει σε ερωτικές συγκεντρώσεις αριστοκρατών, έως ότου να καταλήξει τελικά σε πορνείο.

Ο Αμπντελατίφ Κεσίς είναι μια μεγάλη δύναμη του γαλλικού σινεμά, ο σκηνοθέτης που ανέτρεψε δυο φορές τα προγνωστικά και νίκησε τα μεγάλα φαβορί στα Σεζάρ, στις κατηγορίες Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου, με τις δυο προηγούμενες ταινίες του, το L’ Esquive και το Κους-κους με φρέσκο ψάρι. Εκτός από την πρώτη ανάγνωση της πλοκής, που είναι πάντοτε ενδιαφέρουσα, «τρέχει» ένα σημαντικό θέμα στην καρδιά των ταινιών του που λειτουργεί υποδόρια και εξηγεί την ταινία, χωρίς να την παρενοχλεί με περιττά διανοήματα. Στη Μαύρη Αφροδίτη ο Κεσίς γυρνάει τον καθρέφτη στον θεατή και τον προκαλεί να αντικρίσει το μέγεθος της προσβλητικής αδιακρισίας, του βάρβαρου εξευτελισμού και του ηθικού αυτο-διασυρμού στη θέα μιας ανήμπορης γυναίκας που αναγκάζεται να παραστήσει τα εξωτικό θηρίο και να εκτεθεί για την επιβίωσή της σαν ένα κομμάτι κρέας στη λογική του τσίρκου.

Όπως η Λόλα Μοντέζ μοιράστηκε την ομορφιά της με το αλαλάζον πλήθος που χειροκροτούσε τον χρυσό ξεπεσμό της, η Σάαρτζι, σε ένα λιγότερο αστικό περιεχόμενο, είναι η σκλάβα που εντυπωσιάζει με τα προσόντα της τους θαμώνες των σαλούν και των ημι-υπαίθριων χαμαιτυπείων, ώσπου μπαίνει στα σαλόνια για να ικανοποιήσει τη νοσηρή περιέργεια των ελευθέριων αριστοκρατών, οι οποίοι, ανάμεσα στο ennui και την παρακμή τους, περιεργάζονται τα υπερμεγέθη γεννητικά της όργανα, ασελγώντας σε μια «αντικειμενοποιημένη» γυναίκα, που το μόνο που ήθελε ήταν να εκφραστεί ως μουσικός! Η γυναίκα αυτή κατέληξε σε μπουρδέλα, αρρώστησε και πέθανε σαν σκυλί - φανταστείτε μια ακατέργαστη Ζοζεφίν Μπέικερ του 19ου αιώνα που καταλήγει πόρνη στα ντουζένια του ρατσισμού.

Προοίμιο της κοινωνίας του θεάματος, η Μαύρη Αφροδίτη είναι ένας (ξεκάθαρος) στοχασμός στην καταπίεση του βλέμματος, μια επίμονη, ανάγλυφη σπουδή πάνω στο παρεξηγημένο και αμφίβολο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, και ταυτόχρονα ένα συγκινητικό χρονικό μιας άγνωστης, ολιγόλογης προσωπικότητας, που στα χέρια ενός πιο αφηγηματικού σινεμά θα είχε μια τελείως διαφορετική τροπή. Η Σάαρτζι της φυλής Χότεντοτε, περήφανη αλλά και άμοιρη, έζησε μαρτυρικά και αναγνωρίστηκε χρόνια αργότερα ως σύμβολο, καθώς η σορός της μεταφέρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα της, μακριά από τα επιστημονικά εργαστήρια και τις τρώγλες που την ταλαιπώρησαν στη μακρά περίοδο της δουλείας της. Λυτρώθηκε νεκρή, θύμα της ακραίας εκμετάλλευσης μιας κοινωνίας σκληρής, εχθρικής, ανελέητης, που δεν την είδε ποτέ ως άνθρωπο.

Ο Κεσίς στήνει μεγάλες σε διάρκεια σκηνές περφόρμανς που υπνωτίζουν σε σημείο αναισθησίας, μια σειρά από μακρόσυρτες επαναλήψεις που σκοπό έχουν να εκφοβίσουν τον ηδονοβλεψία μέσα μας και να μεταμορφωθούν σε εφιάλτη. Η Μαύρη Αφροδίτη δεν επιθυμεί να είναι μια συμπαθής ταινία. Αντιθέτως, προβάλλει με καρναβαλικό ρεαλισμό και λογικά επιχειρήματα την καταλυτική σημασία της απάθειας. Διότι, εκτός από την επιχειρηματική κακοποίηση και τον τεμαχισμό στο όνομα της επιστήμης, μπορείς να σκοτώσεις απλώς κοιτάζοντας.