Ένας αυταρχικός άντρας στα ορεινά της ελληνικής επαρχίας εμπορεύεται μετανάστες και νεαρές πόρνες από τις βαλκανικές χώρες. Ο άντρας δεν διστάζει να εκπορνεύσει την ανήλικη κόρη του Φανή. Ο πατέρας επιθυμεί να εκπορνεύσει και το μικρό του γιο, τον Χρήστο, ο οποίος αρχίζει να φέρεται αυτοκτονικά. Ανάμεσα στα δύο αδέλφια, τη Φανή και τον Χρήστο, γεννιέται αναπόφευκτα ερωτισμός. Η Φανή μέρα με τη μέρα καταρρέει. Ο πατέρας συνεχίζει να βασιλεύει. Ο μικρός του γιος όμως, ο Χρήστος, αντιστέκεται. Μετά την εφηβεία έρχεται η ώρα της διαδοχής για έναν άντρα. Αρνείται την εκπόρνευσή του από τον πατέρα του. Ο γιος δεν θα έχει την τελευταία κουβέντα, κάτι που γίνεται εμφανές στις σκηνές του infantilisation ανάμεσα στα δυο αδέλφια στο μπάνιο και στο μοναδικό δωμάτιο του σπιτιού.

Ο Κώστας Ζάπας γίνεται αμείλικτος στην επιχείρηση αποδόμησης της ελληνικής πυρηνικής οικογένειας. Μπορεί εδώ να αποφεύγει τη σχηματική αφαίρεση, αλλά παραμένει συμβολικός - μόνο το φόντο του είναι ρεαλιστικό. Στην ταινία του Ζάπα, ακόμη και ο μπρουταλισμός κυμαίνεται υπό του μηδενός, παγωμένος σε μια μηχανική εξαθλίωση. Επακόλουθα, οι Μικρές Ελευθερίες επαναλαμβάνουν τα μοτίβα τους σαν ξερή εμπέδωση ενός contre plonge κηρύγματος, πολύ διανοουμενίστικου για να γίνει αληθινό.