Το Μόνος στο Βερολίνο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα, πρωτοδημοσιεύτηκε στη Γερμανία το 1947 και θεωρείται το πρώτο που γράφτηκε από έναν Γερμανό με θέμα την αντίσταση κατά των ναζί. Οι πρωταγωνιστές του δράματος, ο Ότο και η Άνα, χάνουν τον στρατιώτη γιο τους το 1940 και αποφασίζουν να τοποθετήσουν χειρόγραφες επιστολές σε διάφορα σημεία του Βερολίνου (σε κτίρια, σε σκάλες, κάτω από τις πόρτες σπιτιών), προειδοποιώντας έτσι τους συμπολίτες τους για την πραγματική φύση του απάνθρωπου πολέμου και το αιματηρό τίμημα που έχει, πρακτικά και ηθικά. Το κάνουν κρυφά και αναρωτιούνται αν η παρανομία τους προκαλεί αντιδράσεις ή, έστω, αν κάποιος διαβάζει το περιεχόμενο ή πετάει αμέσως τα γράμματα από φόβο μήπως συλληφθεί. Στην αρχή ο Ότο θέλει να επιμεληθεί μόνος του τα γράμματα, αλλά η Άνα επιμένει να συμμετάσχει. Εκείνος της λέει πως κινδυνεύει να εκτελεστεί, αλλά αυτή η αθόρυβη πράξη αντίστασης δίνει νόημα στην άδεια ζωή της και ζωή στον γάμο τους. Ένας αξιωματικός, που δεν είναι μέλος του κόμματος, εκβιάζεται από την Γκεστάπο να βρει τους δράστες, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπίσει τη διαδρομή από τον αποστολέα ως τα σημεία παράδοσης.

 

Ο Γάλλος σκηνοθέτης, και γνωστός ηθοποιός Βενσάν Περέζ, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη δύναμη του βιβλίου που, σημειωτέον, παρέμεινε παραδόξως αμετάφραστο από τα γερμανικά μέχρι το 2009, οπότε και σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία ανά τον κόσμο.

 

Ο Γάλλος σκηνοθέτης, και γνωστός ηθοποιός Βενσάν Περέζ, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη δύναμη του βιβλίου που, σημειωτέον, παρέμεινε παραδόξως αμετάφραστο από τα γερμανικά μέχρι το 2009, οπότε και σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία ανά τον κόσμο. Κυρίως γοητεύθηκε και συγκινήθηκε από την ιστορία δύο απλών ανθρώπων που δεν είναι οι τυπικοί ήρωες ούτε ατρόμητοι υπεράνθρωποι με όπλα και φονικές ιδιότητες, αλλά φιλήσυχοι μεσήλικες που θέλησαν να κάνουν το σωστό, κόντρα στο ρεύμα.

 

Η ιστορία βασίζεται στην πραγματική, και μοναδική στα χρονικά χειρονομία, των Ότο και Ελίζε Χάμπελ. Η διαφορά με την ταινία είναι πως το αληθινό ζευγάρι δεν πρόλαβε ποτέ να αποκτήσει παιδιά και η αφορμή για την πράξη τους δόθηκε όταν ο αδελφός της Ελίζε σκοτώθηκε στον πόλεμο και ψάχνοντας, οι Χάμπελ ανακάλυψαν τις θηριωδίες των ναζί, κι έτσι αποφάσισαν να αναλάβουν ευθύνη, σε πείσμα της γενικευμένης ανοχής της φοβισμένης, παραπλανημένης γερμανικής κοινωνίας. Ο Περέζ βασίστηκε στην ισχύ της αλήθειας και δεν παρέβλεψε την ερωτική ιστορία μέσα στα συντρίμμια, μια σχέση που αναπτύσσεται δραματικά κυρίως χάρη στην απελπισμένη που μεταφέρουν σβηστά και εύγλωττα οι Τόμπσον και Γκλίσον.