Μετά τα υποψήφια για Όσκαρ Look of silence και Act of killing, τα καλύτερα ντοκιμαντέρ για την ψευδαισθητικό αφήγημα της προσωπικής ευθύνης εν καιρώ πολέμου, ο μόνιμος κάτοικος Δανίας, Αμερικανός auteur Τζόσουα Οπενχάιμερ, καταφεύγει στη μυθοπλασία μετά από μια συνάντησή του με Ρώσο ολιγάρχη – μια ιστορία με φόντο ένα πανάκριβο καταφύγιο σε περίπτωση πυρηνικού ολέθρου, που ξεκίνησε ως πρότζεκτ για ένα ακόμη ντοκιμαντέρ και κατέληξε σε παραβολή για το τέλος του κόσμου, με τη μορφή του μιούζικαλ, όπως τα γύριζαν τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ!

 

Η ελπίδα αχνοφαίνεται στον μακρινό ορίζοντα του τούνελ –και μόνο για τους αθεράπευτα αισιόδοξους– στο The End, το πορτρέτο ενός (ανώνυμου) ζευγαριού πλουσίων (ο βλοσυρός Σάνον και η Σουίντον που ποτέ δεν αρνείται μια ασυνήθιστη πρόταση) που μεγαλώνουν, με τη βοήθεια ενός μπάτλερ κι ενός γιατρού, τον μονάκριβο Γιο τους (Μακέι) σε ένα μπούνκερ τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, αφότου συνέβη η συντέλεια του κόσμου, ώσπου ένα Κορίτσι (Μόουζες Ίνγκραμ, γνωστή από το Γκαμπί της βασίλισσας) έρχεται να ταράξει ριζικά την αεροστεγή εκπαίδευση που του παρέχουν. Σκηνογραφικά λεπτομερές και προσεγμένο στην εντέλεια, μουσικά ευαίσθητο, αν και αδιάφορο στην επένδυση των Τζόσουα Σμπιτ και Μάριους ντε Βρις, το εσχατολογικό δραματικό μιούζικαλ κρούει με κάθε δυνατό τρόπο τον κώδωνα της οικολογικής καταστροφής και παραδίδει μερικές εμπνευσμένες σκηνές ανάτασης και μελαγχολίας μέσα στην ασυγχώρητα επαναλαμβανόμενη, τιμωρητικά μεγάλη διάρκειά του.