Με την καλύβα στη μέση ενός καναδικού καλοκαιριού, τις γλυκές λιακάδες και τα μουσκεμένα διαλείμματα, το δάσος με τις απρόβλεπτες γωνιές και τη λίμνη με τα σκοτεινά νερά της, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σαρλότ Λεμπόν (γνωστής κυρίως ως ηθοποιού, αφού έχει εμφανιστεί στο «Ταξίδι 30,5 μέτρων μακριά» του Χάλστρομ και το «Walk» του Ζεμέκις) αποτελεί έναν φόρο τιμής σε ταινίες τρόμου με ήρωες εφήβους σε ειδυλλιακή εξοχή και ταυτόχρονα μια προσωπική ματιά στην αγωνία της ερωτικής αφύπνισης.

 

Η «Λίμνη Φάλκον» είναι μια αισθηματική αφήγηση ενηλικίωσης που συναντά αβίαστα την ιστορία φαντασμάτων, όπως προειδοποιεί νωρίς στη θερινή τους συνεύρεση η 16χρονη Κλοέ τον 14χρονο Μπαστιάν. Κάνουν βόλτες, μπάνια, παρέα, μιλούν περίπου την ίδια γλώσσα και παρά τη μικρή, αλλά σε τέτοιες ηλικίες σημαντική διαφορά εμπειριών, η φάση τους συντονίζεται, βρίσκουν μια αόρατη ζώνη συναίνεσης, δείχνουν να περνούν καλά, χαλαρά και συνήθως συνωμοτικά σε σεκάνς που διαρκούν πολύ, όπως τα παρτάκια στην ύπαιθρο και σε γειτονικά «καλύβια», σε teenager στιγμές που διαρκούν μια αιωνιότητα, σαν εκκρεμές λαχτάρας και φόβου που η Λεμπόν αντιλαμβάνεται εξαιρετικά ‒ αυτή είναι η βασική αρετή του έργου, ζητά λίγη υπομονή, αποζημιώνει ωστόσο.

 

Υπάρχει ένα φάντασμα στη λίμνη, ισχυρίζεται η Κλοέ, που συνηθίζει να φοράει ένα σεντόνι και να αιφνιδιάζει τον μικρό της συγκάτοικο και φίλο. Τον γουστάρει ή παίζει; Αυτός σίγουρα θέλει κάτι παραπάνω από το σπάσιμο του ροδιού και κάπως υποψιάζεται το βήμα στα βαθιά, στο λυκόφως της παιδικότητάς του.

 

Η αλληγορία είναι παρούσα, δεν κραυγάζει. Χωρίς να είναι εστέτ με το ζόρι, η Λεμπόν μιλάει εικαστικά και πιάνει υγρασία και εκκρεμότητα χωρίς να διστάσει ή να σπεύσει στον genre τρόμο. Ωραίο ξεκίνημα στο σινεμά, με παγκόσμια πρεμιέρα τον Μάιο του 2022, στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών.